ยิ่งรักยิ่งอยากอยู่ไกล
ฉันตั้งใจว่าจะไม่รักใคร
เพราะฉันยิ่งรักใคร ยิ่งอยากอยู่ให้ไกลคนที่รัก
ด้วยว่าฉันคือกลุ่มก้อนของความทุกข์
แวดล้อมด้วยบรรยากาศหม่นเศร้า
มีน้ำตาและเสียงสะอึกสะอื้นโคจรเสมือนดาวบริวาร
หากฉันเข้าไปใกล้เธอมากกว่านี้
เธอจะมองเห็นทุกสิ่งที่ฉันเป็น
คนที่ฉันรักไม่สมควรต้องเผชิญกับความทุกข์
คนที่ฉันรักต้องไม่ถูกดูดกลืนเข้าไปในบรรยากาศหม่นเศร้า
รับเอาน้ำตาและเสียงสะอื้นไปโคจรรอบตัว
คนที่ฉันรักควรรู้จักฉันแค่เปลือก
เปลือกของฉันที่มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
สิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้หน้ากากตัวตลก
คือคราบไคลสกปรกเหนียวเหนอะหนะ
เธอยังคงหัวเราะได้ตราบเท่าที่ไม่รู้ว่าน้ำตาตัวตลกกำลังไหล
ฉันยิ่งรักใคร ยิ่งอยากอยู่ให้ไกลคนที่รัก
ระยะห่างทำให้เธอไม่รู้จักฉันอย่างที่เป็น
วันใดวันหนึ่งเธออาจยืนอยู่ใกล้ฉันมากพอจะกุมมือ
นั่นคือวันที่ฉันอยู่ห่างไกลเธอจนสุดสายตา
๑ มีนาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น