๏ อันว่าชีวิตมนุษย์ออฟฟิศลำบากยากเข็ญ ต้องนั่งจับเจ่าแต่เช้ายันเย็นใครไม่เคยเป็นไม่รู้หรอก
เธอหรือใครเคยบอก เป็นมะนุดคอกขี้บ่น เสมอเหมือนหมีกินผึ้งหน้าบึ้งทำเบลอ เพื่อนแท้ที่เจอคือเฟซ
หน้าจอจ้องอยู่ทั้งวัน ส่วนงานการนั้นไม่เดินเลยหนอ ไอเดียไม่มามัวแต่นั่งรอ วันส่งงานคอขาดจากตัวชัวร์
๏ อันว่าชีวิต................มนุษย์ออฟฟิศ
ลำบากยากเข็ญ.......ต้องนั่งจับเจ่า
แต่เช้ายันเย็น..........ใครไม่เคยเป็น
ไม่รู้หรอกเธอ
หรือใครเคยบอก.....เป็นมะนุดคอก
ขี้บ่นเสมอ..............เหมือนหมีกินผึ้ง
หน้าบึ้งทำเบลอ.......เพื่อนแท้ที่เจอ
คือเฟซหน้าจอ
จ้องอยู่ทั้งวัน..........ส่วนงานการนั้น
ไม่เดินเลยหนอ.......ไอเดียไม่มา
มัวแต่นั่งรอ............วันส่งงานคอ
ขาดจากตัวชัวร์ ๚ะ๛
(กวีนิพนธ์ฝาแฝด ร้อยแก้ว/สุรางคณางค์ ๒๘)
