วันจันทร์ที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2560

สอนเขียนเรื่องสั้น

สอนการเขียนเรื่องสั้นโดยเปิดหนังสั้นที่สร้างจากเรื่องสั้น (เพราะเด็กไม่อ่าน 555) เริ่มจากยุคแรก ๆ อย่าง "ขอแรงหน่อยเถอะ" ของศรีบูรพา ระหว่างดูก็ชวนเด็กวิเคราะห์แต่ละส่วน ๆ ไป

เด็กว่า "เจ็บท้องคลอดนี่คงเจ็บมากเนอะ" (ตอนเมียเจ้าของโรงสีเจ็บท้องจะคลอด-ไม่เกี่ยวกับเรื่อง)

"เธอต้องลองท้องดูก็คงจะรู้" (หัวเราะทั้งห้อง)


ไล่เรียงมาถึงเรื่องสั้นร่วมสมัยอย่าง "เมื่อฉีกโปรดให้ขาดออกจากกัน" ของจิราภรณ์ วิหวา ระหว่างดูก็แอบน้ำตาซึมเงียบ ๆ (เก๊กไว้) และนึกว่าเด็กจะ 'อิน' เพราะเป็นยุคสมัยใกล้เค้าที่สุด ปรากฏว่าเป็นเรื่องที่เด็กงงหนักที่สุด (ฮา) เลยต้องชวนคุยเรื่องวิธีสร้างคาแรคเตอร์ เรื่องสัญลักษณ์พวกฝน หอไอเฟลอยู่นาน แต่เด็กก็ยังไม่ค่อยอินอยู่ดี


นึกไปนึกมาก็คงเหมือนเรื่องที่เด็กแซวตัวละครเจ็บท้องคลอด เค้าคงไม่รู้หรอกว่าเจ็บแค่ไหนตอนจะคลอดจนกว่าจะเคยเจ็บท้องคลอดจริง เช่นเดียวกับความปวดร้าวจากการถูก 'ฉีกขาด' บางความสัมพันธ์


"หากวันหนึ่งคุณได้เจอคนที่ทำให้คุณกล้าที่จะเผชิญหน้ากับฝนทั้งที่คุณกลัว แต่แล้วคุณก็สูญเสียเค้าไป วันนั้นคุณคงเข้าใจว่าพายุฝนที่คุณเคยกลัวมาทั้งชีวิตน่ะไม่น่ากลัวเลยสักนิดเมื่อเทียบกับการที่ต้องถูก 'ฉีกขาด' จากคนสำคัญที่สุดในชีวิตคุณ"


อันนี้พูดไป ไม่รู้เด็ก ๆ เค้าจะอินไหม อาจต้องรอให้พวกเค้าได้เจอใครคนนั้นเสียก่อน...เหมือนที่เราเคยเจอและเสียเค้าไปแล้ว