เจ้าหนูได้ยินเรื่องของตัวกินฝันจากเพื่อน
ว่ากันว่ามันเป็นสัตว์ประหลาดที่กินความฝันของมนุษย์ได้
เมื่อเจ้าหนูไปถามแม่ก็ได้รับคำตอบว่าอีกไม่นานเขาจะมีตัวกินฝันเป็นของตัวเอง เจ้าหนูไม่รู้ว่าอีกไม่นานนี่นานแค่ไหน เขาต้องรอคอยไปถึงเมื่อไหร่
เท่าที่เขารู้คือยังไม่มีเด็กคนไหนเป็นเจ้าของตัวกินฝันเลยแม้แต่คนเดียว
หากเขามีตัวกินฝันอยู่ในครอบครองเป็นคนแรกคงจะเท่ไม่หยอก
เจ้าหนูจึงอ้อนแม่หลายต่อหลายครั้งว่าอยากได้ตัวกินฝันไว้ดูเล่น
และเอาไว้อวดเพื่อน ๆ ด้วย
แม่จึงตั้งเงื่อนไขกับเจ้าหนูว่าจะต้องทำตามคำสั่งแม่ทุกอย่าง
เจ้าหนูรับปากโดยดี แม่จึงส่งเขาเข้าเรียนในโรงเรียนที่ดีที่สุด
กำชับให้เจ้าหนูทำคะแนนให้ดีที่สุด
เพื่อที่จบออกมาจะได้ทำอาชีพที่มั่นคงที่สุด เจ้าหนูทำตามคำสั่งแม่ทุกอย่าง
ในที่สุดเจ้าหนูก็เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีอาชีพการงานมั่นคงที่สุด
แล้วงานที่มั่นคงที่สุดก็บีบบังคับเจ้าหนูให้กรำงานหนัก จนวันหนึ่งเขารู้สึกว่า
เวลาทำงานมีไม่พอ หากคนเราไม่ต้องเสียเวลาไปกับการนอนและการฝันได้ก็คงจะดี
ทันใดนั้นเจ้าตัวกินฝันก็ปรากฎร่าง เขาดีใจมากที่ได้พบตัวกินฝันเสียที
ตัวกินฝันเสนอว่าจะกินความง่วงของเจ้าหนูไปพร้อมกับความฝัน
เพื่อให้เขามีเวลาทำงานเต็มที่ เจ้าหนูในวัยผู้ใหญ่ตอบรับทันที
จากวันนั้นเจ้าหนูก็มีตัวกินฝันเป็นของตัวเอง
ตัวกินฝันได้กินความง่วงและความฝันของเขาไปจนหมดสิ้น
เพื่อที่ว่าเขาจะได้มีเวลาก้มหน้าก้มตาทำงาน ทำงาน และทำงาน
โดยไม่ต้องเสียเวลาไปกับความฝันอีกต่อไป
เขาเห็นเพื่อนบางคนไม่มีตัวกินฝันเป็นของตัวเอง
ทุกวันนี้เพื่อนที่ยังคงมีความฝันต่างมีชีวิตอยู่อย่างยากลำบาก
เหตุเพราะต้องใช้จ่ายเวลามากมายเพื่อให้ความฝันนั้นยังคงดำรงอยู่
เจ้าหนูในวัยผู้ใหญ่มีลูกหนึ่งคน เขาไม่อยากให้ลูกลำบากเพราะไม่มีตัวกินฝัน
จึงจัดแจงส่งเขาเข้าเรียนในโรงเรียนที่ดีที่สุด
กำชับให้ลูกของเขาทำคะแนนให้ดีที่สุด
เพื่อที่จบออกมาจะได้ทำอาชีพที่มั่นคงที่สุด
ลูกของเขาจะได้มีตัวกินฝันเป็นของตัวเอง
และไม่ต้องเสียเวลาไปกับความฝันไร้สาระแม้แต่วินาทีเดียว
๒๑ มกราคม ๒๕๕๕
:: พื้นที่รวบรวมงานเขียนเก็บเล็กผสมน้อยเป็นไทม์แมชชีนความรู้สึกของวันวาน ::
วันเสาร์ที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2555
วันพุธที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2555
รักครั้งแรก
เสียงหัวเราะฮิฮิ ฮะฮะ ฮุฮุ เฮะเฮะ โฮะโฮะ นั่งเต็มโบกี้ความหลัง
ส่วน โฮโฮ กับ ฮือฮือ ตกขบวนรถไฟเพราะตื่นสาย
ยิ้มกว้างให้กับดวงดาวที่กำลังขยิบตาวิบวิบ
แว่วเสียงนกร้องจิ๊บจิ๊บ แต่ฉันได้ยินเป็นเสียงจุ๊บจุ๊บ
จะมาเมื่อไหร่นะ, น้ำค้างหยดแรกของวัน
ที่แน่ ๆ คงมาไม่ทัน เพราะดอกไม้ในใจฉันกำลังเบ่งบาน
สงสัยพระอาทิตย์จะมีความรัก ดูสิเขินแก้มแดง แถมยังส่องแสงสีชมพูมาให้
โอ๊ะโอ แล้วโลกก็หายไปครึ่งหนึ่ง เพราะฉันกำลังยิ้มตาหยี
ช่วยที ช่วยที ฉันกลัวจะจมในลำธารความสุข บุ๋ง บุ๋ง
แค่ก แค่ก โอ้ย คิดถึงเธอตัวใหญ๊ใหญ่ เลยหายใจไม่ค่อยจะออก
ไม่เคยฝึกยิ้มบ่อย ๆ เลยเมื่อยแก้มมิใช่น้อย
เธอมานวดแก้มให้หน่อยจะได้ไหม
ให้ค่าจ้างวันละฟอดถ้าสนใจ
หายเมื่อยแก้มเมื่อไหร่ จะขึ้นค่าจ้างให้เป็นวันละจุ๊บ
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ ฝากจุ๊บไปกับนก ให้ไปตกตรงแก้มเธอ
ได้รับแล้วห้ามล้างหน้านะเออ จนกว่าฉันจะตามไปหยิก
จะหยิกแก้มให้แดงแจ๋ แล้วหัวเราะคิกคิก
คงโดนเธอตบจนนอนกอง แล้วยิ้มมองผืนฟ้า
ฮ้า! มือเธอนิ่มจัง
ขอบคุณเธอที่น่ารักเหมือนทุกครั้ง
จนฉันไม่ลืมความหลัง---รักครั้งแรก
๑๘ มกราคม ๒๕๕๕
ส่วน โฮโฮ กับ ฮือฮือ ตกขบวนรถไฟเพราะตื่นสาย
ยิ้มกว้างให้กับดวงดาวที่กำลังขยิบตาวิบวิบ
แว่วเสียงนกร้องจิ๊บจิ๊บ แต่ฉันได้ยินเป็นเสียงจุ๊บจุ๊บ
จะมาเมื่อไหร่นะ, น้ำค้างหยดแรกของวัน
ที่แน่ ๆ คงมาไม่ทัน เพราะดอกไม้ในใจฉันกำลังเบ่งบาน
สงสัยพระอาทิตย์จะมีความรัก ดูสิเขินแก้มแดง แถมยังส่องแสงสีชมพูมาให้
โอ๊ะโอ แล้วโลกก็หายไปครึ่งหนึ่ง เพราะฉันกำลังยิ้มตาหยี
ช่วยที ช่วยที ฉันกลัวจะจมในลำธารความสุข บุ๋ง บุ๋ง
แค่ก แค่ก โอ้ย คิดถึงเธอตัวใหญ๊ใหญ่ เลยหายใจไม่ค่อยจะออก
ไม่เคยฝึกยิ้มบ่อย ๆ เลยเมื่อยแก้มมิใช่น้อย
เธอมานวดแก้มให้หน่อยจะได้ไหม
ให้ค่าจ้างวันละฟอดถ้าสนใจ
หายเมื่อยแก้มเมื่อไหร่ จะขึ้นค่าจ้างให้เป็นวันละจุ๊บ
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ ฝากจุ๊บไปกับนก ให้ไปตกตรงแก้มเธอ
ได้รับแล้วห้ามล้างหน้านะเออ จนกว่าฉันจะตามไปหยิก
จะหยิกแก้มให้แดงแจ๋ แล้วหัวเราะคิกคิก
คงโดนเธอตบจนนอนกอง แล้วยิ้มมองผืนฟ้า
ฮ้า! มือเธอนิ่มจัง
ขอบคุณเธอที่น่ารักเหมือนทุกครั้ง
จนฉันไม่ลืมความหลัง---รักครั้งแรก
๑๘ มกราคม ๒๕๕๕
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)