ชีวิตปลิดปลิวดังใบไม้
กี่สิบใบหล่นร่างกลางเมืองหลวง
คมกระสุนเปรี้ยงไป, ใจทุกดวง
ก็หล่นลงแหลกร่วงเป็นธุลี
ยมทูตแค้นใจแต่ใดเล่า
พรากเพื่อนเราแม้ยังไม่ถึงที่
ต่างศพต่อศพทบทวี
ล้วนเพื่อนพ้องน้องพี่โคราชเรา
ร้องไห้เถอะนะถ้าอยากร้อง
จะเคียงข้างคอยประคองให้คลายเศร้า
กี่เดือนปีผันผ่านนานเนา
เพื่อนจะเฝ้ารักษาใจให้กลับคืน
รัตติกาลเคลื่อนคล้อยคลี่คลาย
ฝันร้ายจบลงรอเธอตื่น
น้ำค้างคือน้ำใจช่วยใจฟื้น
จะรอเธอหยัดยืนได้อีกครั้ง
แม้ดวงใจแหลกร้าวยังก้าวไหว
เพราะสายธารน้ำใจที่ไหลหลั่ง
ฉันพร้อมเดินกับเธอด้วยช่วยเป็นพลัง
อรุณรุ่งและความหวังยังรอคอย
