วันอาทิตย์ที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

ดาวฤกษ์แสนสวย

สุกสว่างสดใสกว่าดาวดวงใด
แรงดึงดูดมหาศาล
เธอคือดาวฤกษ์แสนสวย
ศูนย์กลางของจักรวาลน้อย ๆ ที่เธอสร้าง
พร้อมด้วยดาวเคราะห์โง่งมโคจรอยู่รอบ ๆ
ผู้ถูกบดบังสายตาด้วยความรัก
ซึ่งเธอเกลี้ยกล่อมให้พวกเขาเชื่อว่ามีอยู่
แต่อันที่จริงเธอเลือกมอบมันให้อุกกาบาต
ซึ่งเปี่ยมอันตรายแต่เร้ารึงใจ
ให้เธอยอมพลีร่างและน้ำตา
เพียงเพื่อให้เขาฝากรอยแผลแก่เธอซ้ำเล่า
จนเธอแกล้งลืมไปว่าดาวเคราะห์นั้นมีอายุขัย,
และหัวใจ
ซึ่งเมื่อถึงกาลย่อมแตกดับ
อาจแหลกสลายเป็นธุลีอวกาศ
หรือหลุดจากวงโคจรที่เธอเพียรสร้างขึ้น
เธอร้องรำพันว่าเสียใจที่มิได้ให้ความรักแก่เขา,
พ่อดาวเคราะห์คนดีของฉัน
เปล่าหรอกที่รัก, เธอเสียใจ
เพียงเพราะเธอจะขาดดาวเคราะห์โง่เง่าอีกดวงไว้ประดับวงโคจร
ให้ผู้อื่นเห็นว่าเธอสวยงามและน่าหลงใหลเพียงใด

เธอคือดาวฤกษ์แสนสวย
มองดูดาวเคราะห์หนึ่งดวงสูญสลายลงตรงหน้า
อันที่จริงมันไร้ค่าเกินกว่าเธอจะสนใจ
เพราะมีดาวเคราะห์โง่งมมากมายรอเข้าสู่วงโคจร
เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาลน้อย ๆ
ที่เธอสร้างขึ้นด้วยคำลวง

๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

วันอังคารที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

I Dreamed A Dream: ฝันถึงฝันอันแสนหวาน


I dreamed a dream in time gone by
When hope was high and life worth living.
I dreamed that love would never die,
I dreamed that God would be forgiving.

ฝันถึงฝันที่ลับล่วงในห้วงกาล
เมื่อชีวิตแสนหวานเปี่ยมความหวัง
ฉันฝันถึงความรักอันจีรัง
วันที่คนบนฟ้ายังให้อภัย

Then I was young and unafraid
And dreams were made and used and wasted.
There was no ransom to be paid,
No song unsung, no wine untasted.

เมื่อยังเยาว์มิเคยขลาดหรือหวาดหวั่น
ฝันและฝันมิสิ้นสุดเกินหยุดได้
มิต้องเสียสิ่งล้ำค่าแลกคืนใคร
ลิ้มรสไวน์ขับขานเพลงครื้นเครงอุรา

But the tigers come at night
With their voices soft as thunder.
As they tear your hope apart,
As they turn your dream to shame.

จนถึงคืนพยัคฆ์ร้ายเข้ากรายกล้ำ
คำรามเสียงเบาเท่าฟ้าผ่า
ฉีกทึ้งความหวังพังลงมา
หลั่งน้ำตาด้วยอับอายฝันร้ายนั้น

He slept a summer by my side,
He filled my days with endless wonder.
He took my childhood in his stride
But he was gone when autumn came.

คิดถึงใครบางคนเคยเคียงข้าง
วันคืนเคยอ้างว้างกลับเปี่ยมฝัน
หวังมอบชีวิตไว้ไปด้วยกัน
เธอกลับทำลายมันไม่อาลัย

And still I dream he'll come to me,
That we will live the years together.
But there are dreams that cannot be
And there are storms we cannot weather.

กลับมาได้ไหมใครคนนั้น
กลับมาเติมเต็มฝันเคยร่วมใฝ่
รู้ทั้งรู้ว่าสิ้นทางแสนห่างไกล
ตราบมรสุมความหวั่นไหวไม่ร้างลา

I had a dream my life would be
So different from this hell I'm living,
So different now from what it seemed
Now life has killed the dream I dreamed.

ฉันยังฝันถึงความฝันอันเลิศหรู
ใช่นรกที่รับรู้อยู่ตรงหน้า
ใช่ภาพความสิ้นหวังดังเห็นมา
แต่ชีวิตเปื้อนน้ำตาฆ่าฝันแล้ว!


บทแปลไทย: วุฒินันท์ ชัยศรี
๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖
ขอบคุณแรงบันดาลใจจาก Anne Hathaway ผู้รับบท Fantine ในภาพยนตร์เพลงเรื่อง Les Misérables