ขอบคุณ

ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง
ขอบคุณที่ร่วมทางอย่างชิดใกล้
ขอบคุณทุกความหวังกำลังใจ
ฉันจึงยิ้มได้อีกครั้งครา

ขอบคุณความฝันเคยร่วมฝัน
ที่เธอปลุกปลอบฉันให้ฟันฝ่า
แม้เส้นทางที่เดินร่วมกันมา
เป็นเพียงเสี้ยวกาลเวลาก็ตามที

ความทรงจำระหว่างเราไม่มากนัก
น้อยเกินจะเรียกรักได้เต็มที่
ความรู้สึกลึกซึ้งถึงวันนี้
คงเพียงความรู้สึกดีที่มีกัน

หนทางจากนี้คือจากลา
น้ำตาอาจมีบ้างบนทางฝัน
แต่ทุกความทรงจำ, ความสัมพันธ์
ฉันไม่เคยเสียใจ-ไม่มีทาง

จากนี้เป็นพี่น้องหรือเพียงเพื่อน
อาจลืมเลือนกันไปเมื่อไกลห่าง
แต่ในความทรงจำสีจางจาง
คงมีเธออยู่เคียงข้างไม่ห่างไป

ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง
เธอเปลี่ยนคนอ้างว้างกลับยิ้มได้
จะยิ้มรับการจากลากับฟ้าไกล
ขอบคุณจากหัวใจ...จริงจริง

๓๐ ธันวาคม ๒๕๕๗

หนาว

หนาวเนื้อจึงห่มเนื้อให้หายหนาว
หนาวใจจึงห่มสาวให้ใจอุ่น
ความเหงาคือความหนาวร้าวทารุณ
ค่ำคืนเมื่อไกลคุณว้าวุ่นฤทัย

ดวงจันทร์ราวจะหมองสีทองหม่น
ดวงใจก็เกินทนเหมือนหม่นไหม้
ความหนาวเข้าแทรกเนื้อหนาวเหลือใจ
กอดใครก็ไม่อุ่นเหมือนคุณเลย

ขอกอดคุณได้ไหมในความฝัน
เบาเบาเท่านั้นนะใจเอ๋ย
จุมพิตแก้มก็กลัวช้ำเพียงชื่นเชย
แค่คิดฝันก็เกินเอ่ยเผยความนัย

ได้แต่นอนตัวสั่นในฝันเศร้า
หนาวเพราะเหงาจึงหนาวสั่นความหวั่นไหว
แค่คิดฝันจะกอดคุณพออุ่นใจ
คุณก็ไกลเกินไขว่คว้า, ช่างทารุณ

หนาวเนื้อจึงห่มเนื้อให้หายหนาว
หนาวใจจึงห่มสาวให้ใจอุ่น
ทั้งหนาวเนื้อและหนาวใจเมื่อไกลคุณ
หมอนข้างเคยนอนหนุนไม่อุ่นแล้ว

๒ ธ.ค. ๕๗