ปราชัย

หากใครรักมากกว่าต้องปราชัย
ฉันคงพ่ายแพ้ไปตั้งแต่ต้น
เมื่อฉันมอบรักให้ใครสักคน
ก็ทุ่มจนหมดใจไม่เผื่อลา

ความรักมิใช่เกมการแข่งขัน
ทุ่มเดิมพันมากกว่าหรือน้อยกว่า
หากรักเผื่อใจช้ำเสียน้ำตา
จะมีค่าอะไรให้รักกัน

ฉันรักใครฉันก็ให้ไปทั้งหมด
ทุกหยาดหยดเลือดเนื้อในใจฉัน
จะเซ่นสรวงดวงวิญญาณ์บูชายัญ
หากเธอปรารถนามั่น-ฉันยอมพลี

ดวงใจทั้งใจอยู่ในมือ
จะรักหรือรังเกียจหยามเหยียดขยี้
ก็ตามแต่กรุณานะคนดี
ให้แล้วไม่มีทวงคืนมา

หากฉันรักมากกว่าแล้วปราชัย
ก็เชิญเธอชนะไปฉันไม่ว่า
คนแพ้แค่เจ็บช้ำเช็ดน้ำตา
ด้วยรักที่สมค่าคำว่ารัก

๒๓ เม.ย. ๒๕๕๘

คิดถึง (๖)

คิดถึงรอยยิ้มเคยยิ้มตอบ
พอได้ปลอบใจฝันยามสั่นหนาว
ค่ำคืนความหวั่นไหวไร้ดาว
มีแต่ความปวดร้าวอยู่พราวฟ้า

คิดถึงความฝันเคยร่วมฝัน
แม้เหลือเพียงฉันในฝันพร่า
คิดถึงบางความหมายในสายตา
จากคนเคยห่วงหาอาลัย

ขอโทษที่วันนี้มีน้ำตา
หลั่งจากความอ่อนล้าเกินรับไหว
หนทางข้างหน้านั้นแสนไกล
ดาวเหนือดับดวงไปไม่รู้ทาง

ละอองความทรงจำช้ำหม่น
กลั่นมาเป็นฝนพราวพร่าง
ห่มคลุมอ้อมกอดอ้างว้าง
อำพรางน้ำตาความอาลัย

ขอคิดถึงรอยยิ้มเคยยิ้มหวาน
เพียงเพื่อผ่านคืนวันความหวั่นไหว
จดจำทุกเรื่องราวปวดร้าวใจ
เพื่อจะก้าวต่อไปเมื่อไร้เธอ

๑๖ เม.ย. ๕๘