ดาบสามานย์ฤาประหารศักดินา?

๏ ยืมมือทุนสามานย์
มาประหารทุนศักดินา
ภูมิใจเหลือละวา
ว่าชนะว่ากำชัย

๏ เงินเลวคือเงินเลว
เอาคำหรูฉาบเพียงใด
เงินของคนจัญไร
รังจะสร้างเสนียดระอา

๏ เอาทุนมาล้มทุน
ผลคือทุนที่ใหญ่กว่า
ใช่ทุนของประชา
แต่คือทุนของบางคน

๏ "ผมถูกรังแกครับ"
คอยสับปลับให้สับสน
หลงคำซ้ำหลงมนต์
ว่ามารคือนักปฏิวัติ!

๏ การเปลี่ยนแปลงจะต้องเกิด
แต่ใช่เกิดจากคนอสัตย์
มิเช่นนั้นการปฏิวัติ
แค่เปลี่ยนมืออำนาจมาร

๏ หากทุนสามานย์ชนะ
ตระกูลเลวย่อมล้างผลาญ
ถอนทุนจนแหลกลาญ
และรากหญ้าจะย่อยยับ!

๏ รากหญ้าต้องสำนึก
นั่นค้อนเคียวเถิดจงจับ
ลุกฮืออย่าอือรับ
คอยทำตามคำสั่งใคร

๏ ล้มทุนศักดินา
ด้วยมือเราใช่มือไหน
ด้วยทุนเราใช่ทุนใด
ด้วยใจเราใช่ใจเลว

๏ ยืมทุนมาล้มทุน
นั่นแหละเราจะล้มเหลว
คบไฟที่ไร้เปลว
ฤานำทางที่ถูกควร

๏ จิตปฏิวัติเกิดจากใจ
ใช่ปั่นปลุกความปั่นป่วน
ใช่ยุยงด้วยยียวน
แต่คือธรรมที่นำธง

๏ นั่นแหละคือปฏิวัติ
ด้วยจิตธรรมอันสูงส่ง
โค่นทุนศักดินาลง
ด้วยมือเราใช่มือร้าย

๏ ยืมทุนมาโค่นทุน
ย่อมผลลัพธ์คือฉิบหาย
เลนินคงขำตาย
มีสหายเป็นนายทุน

๏ ยืมมือทุนสามานย์โค่นศักดินา
ชัยชนะลวงตาก่อนฉิบหาย
มาร์กซ์-เลนินรู้เข้าคงขำตาย
เมื่อสหายกลับกลายเป็นนายทุน! ๚ะ๛


๒๐/๐๖/๕๓

แรงบันดาลใจจากคนตอบบันทึกบทกวีของโอบอ้อม หอมจันทร์ ใน Facebook

ลมลึกลับในลิฟต์เล็กเล็ก

ขณะฉันจะผายลม...
ดิ่งจมเวิ้งในใจเงียบสงัด
คลื่นลมถล่มซ้ำกระหน่ำซัด
โครกครากค่อยชัดถนัดนัย

ท่ามกลางฝูงชน
ผู้คนมากมายจะผายไฉน
ผายมือนั่นหนอพอทำใจ
แต่ผายลมเหม็นบรรลัยไม่ไหวนะ!

สูงเพียงห้าชั้น
กลับต้องกลั้นกล้ำกลืนฝืนทุกขณะ
ถูกพิษลมโจมตีทุกระยะ
ลิฟต์เหมือนจะยาวนานกว่าล้านชั้น

ห้า - - - - สี่ - - - - - - - - - สาม - - - - - - - - - - - -
คอยถามตัวเองอยู่นั่น
ชั้นหนึ่งถึงเมื่อไหร่!!! เมื่อไหร่กัน!!!!!
ลมปราณมาประจันจะออกแล้ว!!!!!!!!!!!