๏ ทันทีที่คิดถึงรอยยิ้มหวาน
ใจร้าวรานก็แหลกลาญลงตรงหน้า
ทันทีที่เผลอซึ้งถึงแววตา
ก็เหมือนว่าจะขาดใจในบัดดล
๏ เขียนกวีอกหักปักข้างฝา
ความว่าต้องหักใจอย่าไปสน
ไกลสุดฟ้าคือดวงดาว, เราแค่คน
คิดคว้าดาวคงต้องหล่นลงกองดิน
๏ แม้รู้ว่าแค่ฝันก็พลันผิด
แต่หยุดคิดเมื่อไหร่ใจคงสิ้น
เขียนกลอนพร่ำรำพันไปใครยลยิน
คงถวิลถึงนวลนางอยู่ข้างเดียว
๏ เขียนกวีถึงดวงดาวเจ้าสาวจันทร์
กี่หมื่นพันก็พ่ายแพ้ใครแลเหลียว
เขียนถึงจันทร์ปั้นเป็นแหวนวงแสนเรียว
ไม่ถึงเสี้ยวของแหวนเพชรเด็ดใจเธอ
๏ เขียนกวีอกหักปักข้างฝา
เตือนว่าเจียมใจบ้างอย่าพลั้งเผลอ
ซ่อนน้ำตาแล้วอย่าให้ใครพบเจอ
อย่าสะเออะไปรักใครให้เจ็บเลย ๚ะ๛
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น