วันพฤหัสบดีที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

เผด็จการ


เผด็จการมักเกรี้ยวกราดด้วยความกลัว
เผด็จการมักร้อนตัวเพราะชั่วต่ำ
เผด็จการมักก่อการอาจหาญริยำ
เพราะหลงเชื่อว่ากุมกำอำนาจทมิฬ

เผด็จการย่อมกลัวการอันหาญกล้า
จึ่งปิดหูปิดตาประชาสิ้น
หวังเพียงผู้คนไม่ยลยิน
แต่ตัดลิ้นเสียงยิ่งดังยิ่งฟังชัด!

เผด็จการเชื่อเพียงแต่เสียงปืน
ฟังเสียงอื่นเหมือนบอดใบ้ฟังไม่ถนัด
เสียงปากคนปากกาแผ่วเหมือนลมพัด
เอาปืนยัดก็เงียบงำยอมจำนน

ท่ามกลางความเคลื่อนไหวไม่หยุดนิ่ง
แล้วลมไหวก็วุ่นวิ่งยิ่งเข้มข้น
ค่อยทบท่าวเป็นพายุปะทุพ้น
ในคลื่นความทุกข์ทนท่วมท้นใจ

เผด็จการ, คุณเกรี้ยวกราดเพราะคุณกลัว!
เพียงเสียงลมแว่วหวัวก็หวั่นไหว
สักวันลมจะโหมพัดเป็นวาตภัย
โถมเข้าใส่อำนาจคลั่งให้พังยับ!


วุฒินันท์ ชัยศรี
๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๗

วันจันทร์ที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

จักรยานคนจน

ไม่มีป้ายแดงให้เธอนั่ง
มีแค่เบาะหลังชวนเจ็บก้น
ฉันเป็นนักเขียนจนจน
มีสองล้อและแรงคนพาเธอไป

๑๗ พ.ย. ๕๗

วันพฤหัสบดีที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

รุ้ง

ฉันเห็นสายรุ้งในแสนแสบ
แวบวาบเผยร่างแล้วจางหาย
บัดเดี๋ยวน้ำเน่าฟุ้งฟองกระจาย
ก็คล้ายคล้ายรวงรุ้งจะเรืองรอง!

๑๓ พ.ย. ๕๗