๏ ความสัมพันธ์ไม่ชัดเจน...
เราเว้นช่องว่างความหวั่นไหว
ตั้งเป็นระยะห่างของหัวใจ
ที่จะถมเท่าไรก็ไม่พอ
๏ เคยขีดเส้นความเป็นเพื่อนเตือนหัวใจ
ข้อห้ามปรามไว้หลายร้อยข้อ
กาลเวลาผ่านไปไม่รั้งรอ
เราก็เผลอถักทอความสัมพันธ์
๏ ช่องว่างห่างไกลกลับชิดใกล้
ข้ามเส้นเพื่อนไปทั้งเธอฉัน
คิดจะหวนกลับไปก็ไม่ทัน
ทางจะเดินต่อจากนั้นก็ไม่มี
๏ แต่เราก็เผลอเดินไป...
บนทางที่หัวใจควรหลีกหนี
กว่าจะรู้ก็ถลำไปทั้งฤดี
เกินที่หัวใจห้ามไว้ทัน
๏ คือช่วงเวลาหนึ่ง...
เคยหวานซึ้งเต็มใจไหวหวั่น
สองมือทอรักถักสัมพันธ์
คืนวันหวานไหวดังใจปอง
๏ แต่เรารักกันไม่ได้...
ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจเราทั้งสอง
ว่ารักของเราผิดครรลอง
แม้ความรักจะเรียกร้องอยู่เต็มฤดี
๏ ข้อห้ามร้อยข้อเคยฝังกลบ
เส้นเพื่อนเคยเลือนลบเคยหลีกหนี
ต้องหวนกลับไปใช้อีกที
ในวันที่หัวใจไม่เหมือนเดิม
๏ รักนำพาเรามาไกลเกินจะกลับ
ความเป็นเพื่อนเลือนลับเกินจะเริ่ม
ยิ่งขว้างรักทิ้งไปใจยิ่งเติม
ยิ่งพูนเพิ่มความห่วงใยเมื่อไกลตา
๏ ใช้กำแพงความรู้สึกคอยกั้นกาง
แต่เหมือนยิ่งไกลห่างยิ่งโหยหา
ยิ่งห้ามรักรักยิ่งฝืนกลับคืนมา
ความเหว่ว้าในหัวใจไม่เคยจาง
๏ แต่เมื่อเรามาชิดใกล้
กลับถูกผลักไสให้ไกลห่าง
เหมือนมีม่านหมอกเบาบาง
กั้นขวางความรู้สึกของหัวใจ
๏ ความสัมพันธ์ไม่ชัดเจน...
เราเว้นช่องว่างความหวั่นไหว
ดีแล้ว-หากมันชัดเมื่อใด
ฉันกลัวเราต้องห่างไกล...ตลอดกาล ๚ะ๛
๒๗/๐๗/๒๕๕๓ วันที่ยังไม่หายคิดถึง... คนที่ไม่ควรรัก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น