จินตนาการ

๏ เมฆน้อยนั้นลอยลิ่ว
ปลิวตามลมโอบล้อมอยู่
ย้ายปีกยกปีกชู
เป็นพิหกกลางห้วงหาว

๏ เกาะกันเป็นก้อนกลม
บนพรมฟ้าที่ทอดยาว
เรียงเป็นลูกชิ้นขาว
เสียบใส่ไม้ไว้ทอดกิน

๏ หรือคือพฤกษาใหญ่
ที่ทอดใบไปทุกถิ่น
บดแดดที่แผดสิ้น
เป็นร่มงามยามร่มเงา

๏ บางครั้งกลับครางครืน
ฟ้าคงฝืนสะอื้นเศร้า
ครืนครั่นเสียงสั่นเทา
แล้วสาดเทน้ำตาทิ้ง

๏ บางคราวฟ้าอ่อนไหว
ก็อ่อนใจไปทุกสิ่ง
ลมไล้ก็ไหววิ่ง
ลอยลิ่วลิ่วตามแรงลม

๏ ปุยไหมบนใยเมฆ
ใครสรรเสกให้งามสม
พระเจ้าชอบกินขนม
จึงเสกเมฆเป็นสายไหม

๏ ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า
แต่ต่างตาต่างมองไป
ฟ้าใครก็ฟ้าใคร
ต่างนัยน์ตาต่างอารมณ์ ๚ะ๛