"...บุตรแห่งท้าววิสราวัส หลานแห่งท้าวพลสัตย์ เหลนแห่งพรหมเทพ ทศกัณฐ์ผู้สืบเชื้อสายวงศ์พรหม ทศกัณฐ์ผู้ครอบครองชัยชนะทั้งสามโลก เนิ่นนานจนปวงเทพมิอาจจดจำ บัดนี้ทศกัณฐ์ผู้ยิ่งใหญ่เหนือไตรภพถึงกับนอนแน่นิ่ง ลมปราณขาดห้วงภายใต้ศรรามและบ่วงกรรมที่มันก่อ
"ขณะดวงตาลุกโพลงแดงก่ำค่อย ๆ มอดดับ พลยักษ์และพลลิงต่างเข้ามารุมล้อมจ้องมองพญามารด้วยความรู้สึกแตกต่างกันไป หากสิ่งหนึ่งที่พวกมันเห็นแน่ชัด ริมฝีปากพญายักษ์ขยับเคลื่อนไหว พวกมันพยายามช่วยกันอ่านวาจาจากปากทศกัณฐ์ ลืมเลือนไปชั่วขณะว่าต่างเคยเป็นศัตรู ราพณาสูรกำลังกล่าวนามสตรีนางหนึ่ง อันเป็นนามซึ่งนำมรณะมาสู่มัน แม้ในวินาทีสุดท้ายก่อนวิญญาณลาจากร่าง ดวงหน้างดงามของนางยังปรากฏเป็นภาพสุดท้ายในภวังค์ของทศกัณฐ์
"เมื่อนามสีดาหลุดจากปาก ทุกสิ่งจึงหยุดสนิทแน่นิ่ง ชีวิตได้ลาจากร่างราพณาสูรแล้วตลอดกาล..."
The Ramayana: A Modern Retelling of the Great Indian Epic / Ramesh Menon
แปลเป็นภาษาไทย: วรวดี วงศ์สง่า
ภาพประกอบจาก krsna-art.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น