ขอเชิญร่วมงาน “ชุมนุมช่างวรรณกรรม” ประจำปีพุทธศักราช 2553 ส่งท้าย ช่อการะเกด ยุคที่ 3
"ลาที...มิใช่ลาก่อน"
วันเสาร์ที่ 11 ธันวาคม 2553
ตั้งแต่เวลา 14.00 น. เป็นต้นไป
14.00 น.ลงทะเบียน เพื่อทราบว่ามีผู้ใดบ้างมาเป็นเกียรติ
14.30 น.อันเนื่องมาจากราชประสงค์ “หนังทดลอง” ชุดที่ 2 ของ สุชาติ สวัสดิ์ศรี
15.00 น.เปิดตัวหนังสือ เพื่อนพ้องแห่งวันวาร : รวมเรื่องสั้น ‘สุภาพบุรุษ’ สนทนากับผู้ชำระต้นฉบับ วรรณา สวัสดิ์ศรี และบรรณาธิการ สุชาติ สวัสดิ์ศรี ดำเนินการสนทนาโดย นกป่า อุษาคเณย์
16.00 น.ปาฐกถาช่างวรรณกรรมประจำปี 2553 “เรื่องสั้นไทยสมัยใหม่” โดย รศ.ดร.สรณัฐ ไตลังคะ นายกสมาคมภาษาและหนังสือแห่งประเทศไทยฯ
17.00 น.ประกาศเกียรติ “นักเขียนช่อการะเกดเกียรติยศ” ประจำปีพุทธศักราช 2553 “มกุฏ อรฤดี”
17.30 น.พักดื่มน้ำชา-กาแฟ (ย้ายมาที่ลานน้ำพุ)
18.00 น.ประกาศผลการ “ประดับช่อฯ” ในฐานะ รางวัลช่อการะเกดยอดเยี่ยมประจำปี 2553
19.30 น.เปิดใจตัวแทน ช่อการะเกด รุ่นที่ 1, รุ่นที่ 2 และรุ่นที่ 3
20.00 น.เจาะใจผู้สนับสนุน ช่อการะเกด รุ่นที่ 3 (สุทธิพงษ์ ธรรมวุฒิ และเวียง-วชิระบัวสนธ์)
20.30 น.ปัจฉิมกถา "ลาที...มิใช่ลาก่อน" โดย สุชาติ สวัสดิ์ศรี
21.00 น.สังสรรค์ตามอัธยาศัย จนกว่าเราจะพบกันอีก
--------------------------------------
ในที่สุด ช่อการะเกด ยุคที่ 3 ก็ถึงเวลาของมันแล้ว แม้จะเตรียมใจมา่ก่อนหน้า แต่เมื่อถึงเวลาก็ใจหาย
สำหรับผม ช่อการะเกดเป็นอะไรมากกว่าหนังสือรวมเรื่องสั้น เพราะมันเป็นส่วนสำคัญหนึ่งในใบปริญญาอักษรศาสตรบัณฑิตของผม ถ้าไม่มีช่อการะเกด ยุคที่ 3 ผมก็ไม่มีหัวข้อทำสารนิพนธ์ และเรียนไม่จบ
ถึงแม้ว่าลักษณาการจบของผมจะออกอาการป่วย ๆ อยู่บ้าง เพราะความขี้เกียจตัวเป็นขนในการทำสารนิพนธ์ ทำให้ผลงานสารนิพนธ์ชื่อว่า "วิเคราะห์ช่อการะเกดยุคที่ 3" เป็นผลงานที่ไม่ดีนักเมื่อเทียบกับชื่อหัวข้อ กล่าวได้ว่าผมเอาหัวข้อดี ๆ มาปู้ยี่ปู้ยำไปเสียอย่างนั้น จึงไม่กล้าเอาให้ใครดูจริง ๆ จัง ๆ อย่าว่าแต่จะเผยแพร่ให้คนในวงการช่อการะเกดรู้เลย หากกลับไปที่ตู้เก็บสารนิพนธ์ที่ภาควิชา จะไปเซ็นกำกับไว้ตรงหน้าปกว่า "โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน"
น่าแปลกใจที่การเว้นช่วงของยุคที่ 1,2 และ 3 จะมีระยะห่างประมาณ 8-9 ปีเสมอ ดังนั้นในอีก 9 ปีข้างหน้า ผมจะมีอายุ 32 ปี เวลานั้นผมหวังเล็ก ๆ ไว้ในใจว่า คงจะมีกลุ่มคน หรือแรงกระเพื่อมทางวรรณกรรมในระดับเดียวกับช่อการะเกด และจะยินดีอย่างยิ่งหากแรงกระเพื่อมนั้นมาจากหนังสือที่ชื่อ "ช่อการะเกด" เอง สมดังคำที่ทิ้งท้ายว่า "ลาที...มิใช่ลาก่อน"
ขอพลังสร้างสรรค์จงอยู่คู่กับพวกเราทุกคน ...อย่างน้อยก็จนกว่าโลกนี้จะหมดศรัทธาในศิลปะ
วุฒินันท์ ชัยศรี
๒๔/๑๑/๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น