ความรักคือการให้?

๏ เคยคิดว่ารักคือการให้
จึงมอบทั้งใจไม่มีเหลือ
และมิได้มีใจเหลือเฟือ
จึงไม่เผื่อเหลือไว้ให้ใครแล้ว

๏ สุดท้ายเธอจากไป...
เหลือเพียงลมหายใจแผ่วแผ่ว
กับเสี้ยวความหวังที่ไร้แวว
และความเหงาที่ทอดแนวเป็นทางเดิน

๏ เพราะฉันรักเธอจึงให้เธอ
แต่เป็นเพียงความหลงเพ้อตื้นเขิน
ใจทั้งใจที่มอบให้ใครเขาเชิญ?
เธอจึงหมางเมินไม่ใยดี

๏ ใจทั้งใจที่มอบให้จึงไร้ค่า
เป็นขยะอุจาดตาน่าบัดสี
ใจทั้งใจฉันพร้อมยอมพลี
จึงไม่มีคุณค่ามาแลกกัน

๏ เคยคิดว่ารักคือแลกใจ
จึงมอบดวงฤทัยของฉัน
เป็นเครื่องหมายบอกนัยสัมพันธ์
หวังเพียงเธอนั้นเหลียวมอง

๏ แล้วมอบหัวใจให้คืนบ้าง
จะไม่ห่างกันไกลใจทั้งสอง
แต่เมื่อเผลอมอบใจให้จับจอง
เธอกลับครองแล้วปล่อยไว้ไม่ใยดี

๏ เพราะให้ไปหมดแล้วไม่มีเหลือ
ไม่เคยเผื่อหัวใจไว้หลีกหนี
ใจจึงทุกข์ทนทบทวี
จนกว่าซากใจนี้จะแหลกไป

๏ เศษเสี้ยวใจหวังจะได้จากเธอนั้น
เธอไม่มีให้ฉันแล้วใช่ไหม
ฉันรักใครก็ให้ใจไปทั้งใจ
หรือว่าเธอจะไม่ให้คนไม่รัก? ๚ะ๛


"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๑๑/๑๑/๒๕๕๓