แต่แรกเริ่ม ฉันหวังเพียงว่า
ตัวตนของฉันจะแจ่มชัดขึ้นบ้างในห้วงคำนึงของเธอ
ฉันดิ้นรนพยายามเพียงเพื่อทิ้งร่องรอยเบาบางบนโลก
เพื่อให้มีใครสักคนรู้ว่าฉันเคยมีอยู่จริง
อยู่ที่นี่
อยู่ตรงนี้
ในลักษณาการนี้
เธอจะจำฉันได้ไหม
เมื่อลมหายใจของเธอแผ่วผ่านไป
เพียงเพื่อวันคืนที่ไม่มีฉัน
และการนับถอยหลังสู่ความไม่รับรู้
ร่องรอยของฉันคล้ายฝุ่นละออง
จับต้องได้เฉพาะเมื่อลมฟุ้ง
และแสงแรกตกกระทบในองศาพิเศษ
นอกเหนือจากนั้นคือมลพิษ
นั่นเพราะเธอชอบห้องสะอาดสะอ้าน
ทุกซอกมุมจึงอัดแน่นด้วยกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อโรค
ไม่มีแม้ที่อยู่ของสิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
ร่องรอยเบาบางคล้ายจะจางลงจนลบเลือน
น้ำหมึกและกระดาษมีมิติเวลาไม่มากไปกว่าหนึ่งช่วงชีวิต
โดยเฉพาะกับชีวิตในเลขฐานสอง
ตัวตนของฉันจะแจ่มชัดขึ้นบ้างไหมในห้วงคำนึงของเธอ
เหมือนที่ฉันจำไม่ได้ว่าตัวละครบางตัวของฉันชอบกินไอศกรีมเป็นพิเศษ
ม้าโยกในความทรงจำอาจเคยมีอยู่จริง
แต่มันก็บิดเบี้ยวเป็นชิงช้าได้จากจินตนาการที่ต่อไม่ติด
เช่นนั้นความดิ้นรนของฉันจะทิ้งร่องรอยอย่างไร
ตัวตนของฉันจะแจ่มชัดแบบใดในห้วงคำนึงของเธอ
ในท่วงทำนองความโศกเศร้า ฉันหวังแต่เพียงว่า
ไม่ว่าตัวตนของฉันจะเป็นแบบใดในห้วงคำนึงของเธอ
แต่ที่สุดแล้ว ร่องรอยเบาบางของฉันจะบอกเธอ
ว่านี่คือบางเศษเสี้ยวของความทรงจำ
เพียงเพื่อให้ระนาบความนิ่งงันในใจของเธอเคลื่อนไหวบ้าง
แม้เพียงเล็กน้อยจนเธอเองไม่ทันสังเกต
๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น