(๑๖)
ความฝันจะเป็นจริง
ก็ต่อเมื่อ
เราฝัน
๐๔/๐๒/๒๕๕๕
(๑๗)
ในความฝัน เราทำได้ทุกอย่าง
เว้นแต่
ความจริง
๐๕/๐๒/๒๕๕๕
(๑๘)
ฉันเขียนแต่เรื่องมนุษย์ผู้ทุกข์ทน
จนหลงลืม
เรื่องเล่าถึงเทพธิดาผู้แสนใจดี
๐๖/๐๒/๒๕๕๕
(๑๙)
เพราะอยากให้เธอหัวเราะ
ฉันจึงเขียนเรื่องขำขัน
ทั้งน้ำตา
๐๗/๐๒/๒๕๕๕
(๒๐)
เต็มเวิ้งฟ้ารัตติกาล
คือช่องว่างสีดำ
ที่อยู่ระหว่างดวงดาว
๐๘/๐๒/๒๕๕๕
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
*
ปล. ขอบคุณหญิงสาวคนหนึ่งที่ทำให้โครงการเขียนแคนโต้ของผีกวีหนุ่มอักษรฯ
ไม่ถูกพับเก็บไปพร้อมกับความพ่ายแพ้และสิ้นหวังที่กินระยะเวลามานานเกือบปี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น