เราต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว

นั่นสินะ
ตอนนี้เราต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว
ไม่มีเวลามากพอจะค้นหา
ไม่มีเวลามากพอจะพินิจพิจารณา
ไม่มีเวลามากพอจะลองผิดลองถูก
ไม่มีเวลามากพอสำหรับสิ่งสำคัญ

เราต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว
อาจจะมีแต่ฉันที่ยังหลงอยู่ในเนเวอร์แลนด์
ค้นหาบางสิ่งซึ่งไม่มีอยู่จริง
พิจารณาบางสิ่งที่ไม่มีความหมาย
ลองผิดลองถูกบางสิ่งซึ่งไม่มีคุณค่าพอ
ให้คุณค่าบางสิ่งที่ไร้สาระเป็นสิ่งสำคัญ

เธอบอกฉันว่า กลับมาเถอะนะ
ไม่มีใครจะอยู่ในเนเวอร์แลนด์ได้ตลอดทั้งชีวิตของเขา
ตอนนี้เราต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว
ทันทีที่ตื่น ดินแดนแห่งนั้นจะสูญสลาย
ไม่ว่าจะยอมรับหรือไม่ ความจริงก็จะรุกไล่ทำร้าย
เธอกระซิบบอกฉันในวันที่ฉันยังหลับตา

นั่นสินะ
ตอนนี้เราต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว
ฉันลืมตาแล้วแลกเปลี่ยนบทสนทนา
นั่นสินะ
ตอนนี้เราต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว
เราควรจะ...
เราควรจะ...
เธอนิ่งรอฟังคำพูดต่อไปของฉัน
คำพูดที่ถูกฝังอยู่ในหลุมดำแห่งความเงียบงัน
ฉันพยายามจะเอ่ยเอื้อน แต่ดูเหมือนบางสิ่งกำลังพังทลาย
แล้วฉันก็ลืมตาขึ้น

แท้จริงแล้ว กระทั่งการกระซิบของเธอ
ยังเป็นเพียงความฝันเพ้อของฉันเอง
ทันทีที่ลืมตา
เนเวอร์แลนด์วูบวับสูญสลาย
และเธอ
ไม่มีอยู่จริง


วุฒินันท์ ชัยศรี
๒๒/๐๗/๒๕๕๔