๏ นี่สินะ "ปากนิด จมูกหน่อย"
ก็ยังน้อยเกินถ้อยนั้นบรรยายได้
ริมฝีปากจิ้มลิ้มดูอิ่มใจ
ราวดอกไม้แรกแย้มแต้มโลกงาม
๏ อยากประทับจุมพิตลงตรงโอษฐ์นั้น
แค่คิดฝันก็หวั่นไหวใจวาบหวาม
รู้ทั้งรู้ว่าอุกอาจมารยาททราม
แต่เกินห้ามมิให้ใจได้ชื่นเชย
๏ ใจหนอใจไฉนเป็นเช่นฉะนี้
ยกโทษให้พี่เถิดน้องเอ๋ย
ขอสาบานว่าหัวใจพี่ไม่เคย
คิดเกินเลยอื่นไกลไปกว่านี้
๏ เจ้าโอษฐ์อิ่มพริ้มชวนรัญจวนจิต
ได้จุมพิตสักครั้งคงสุขี
ขอฝากรอยจุมพิตรักไว้สักที
นะคนดี, จูบในฝัน... แค่นั้นพอ ๚ะ๛
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๐๑/๐๒/๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น