วันจันทร์ที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2554

เจ้าหมาขาเป๋

เจ้าหมาขาเป๋อยู่ในกระบะหลังร้าน เจ้าของร้านคงเก็บไว้เป็นของแถม หรือรอคนใจบุญรับไปเลี้ยง เพราะมันขาเป๋ เวลาเดินต้องลากขาไปมา ดูไม่น่ารัก คงขายไม่ได้ ซ้ำยังเปลืองอาหาร ไม่เหมือนหมาน้อยหลายตัวหน้าร้าน พวกมันขาไม่เป๋ พวกมันจึงน่ารัก และคงขายได้ราคางาม

เจ้าหมาขาเป๋อยู่ในกระบะหลังร้าน เจ้าของร้านคงรอคนใจบุญรับไปเลี้ยง เขาคงยินดีมอบให้หากฉันเอ่ยปากขอ แต่ฉันไม่อยากขอ ฉันคิดจะซื้อในราคาเท่ากันกับหมาตัวอื่น แต่มีเงินไม่พอ พ่อบอกว่าจะซื้อของที่ฉันอยากได้ให้หากฉันสอบได้ที่หนึ่ง แต่ฉันไม่เคยได้ที่หนึ่ง เงินฉันจึงไม่เคยพอแม้แต่จะซื้อเจ้าหมาขาเป๋

เจ้าหมาขาเป๋ครางหงิง ๆ ส่งสายตาออดอ้อน ฉันตอบกลับด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ ฉันไม่อยากขอเจ้าของร้าน หยิบเงินในกระเป๋ามานับอีกที เงินไม่พอ ได้แต่หวังว่าสักวันฉันคงมีเงินพอมาซื้อเจ้าหมาขาเป๋

ฉันมองเจ้าหมาขาเป๋เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินลากขาออกไปจากร้าน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น