ตามหาบทกวีที่หายไป

๏ ฉันยังพลัดหลงอยู่ตรงนี้
แม้ไม่ควรอยู่ที่นี่หรือที่ไหน
การตามหาบทกวีที่หายไป
จะเสาะหาอย่างไรก็ไม่พบ

๏ เศษซากทำนองหล่นบนอากาศ
คงพอวาดเพียงฝันอันรู้จบ
วิญญาณเงียบเหงาเซาซบ
ความเศร้าฟุ้งตลบราวฝุ่นควัน

๏ ไม่มีแม้เศษผงในรองเท้า
ไม่มีแม้รอยเงาในภาพฝัน
ไม่มีแม้ช่องว่างระหว่างกัน
มีเพียงฉัน, ไม่มีเธอ-ไม่มีใคร

๏ จะเสาะหาอย่างไรก็ไม่พบ
บทกวีมิรู้จบจะอยู่ไหน
ซ่อนอยู่ตามความฝันอันรำไร
หรือหลบเร้นในซากใจแหลกลาญ

๏ ฉันยังพลัดหลงอยู่ตรงนี้
ตรงที่ภาพฝันเคยผันผ่าน
และยังคงอยู่ตรงนี้อีกเนิ่นนาน
จนกว่าห้วงกาลจะกลืนกิน ๚ะ๛


"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๐๕/๐๑/๒๕๕๔