๏ ฉันให้ยืมไหล่นี้ดีไหม
วันที่เธอหลับใหลไม่เป็นท่า
หวังเพียงเธอหลับสนิทในนิทรา
ยามที่เธอเหนื่อยล้ามาตามทาง
๏ ไหล่ฉันอาจไม่ใหญ่เท่าใดนัก
คงพอพักเพียงเพลินเพลินอย่าเมินหมาง
ไหล่ของใครคนหนึ่งซึ่งอ้างว้าง
รอให้คนข้างข้างมาพักพิง
๏ ในความวุ่นวายของเมืองหลวง
ใจทุกดวงต่างเคลื่อนไหวไม่หยุดนิ่ง
เร่งขันแข่งแซงหน้า,ช้าถูกทิ้ง
หยุดวิ่งคือโง่งมจมหายไป
๏ หลับตาเถิด, หลับตา, ถ้าเหนื่อยนัก
แล้วเพลงรักจะขานขับเมื่อหลับใหล
เถิดเติมเต็มความหวังกำลังใจ
เพื่อต่อสู้กับวันใหม่ไปอีกวัน
๏ ในค่ำคืนเหน็บหนาวอ่อนล้า
เราคือคนแปลกหน้าทั้งเธอฉัน
แต่ไออุ่นที่อุ่นไอให้แก่กัน
คงพอเติมเต็มฝันอันเบาบาง
๏ ไม่ใช่ไหล่ใครคนหนึ่งซึ่งรู้จัก
แต่ให้เธอพิงพักอยู่ไม่ห่าง
เพราะอย่างน้อยเราก็คือเพื่อนร่วมทาง
บนถนนอันอ้างว้าง-ไม่ต่างกัน ๚ะ๛
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๑๔/๑๒/๒๕๕๓
แด่... เพื่อนร่วมทางแปลกหน้าบนรถเมล์ ผู้ซบไหล่นิทรามาตลอดทาง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น