ยิ้มอันอ่อนหวานไร้เดียงสา
พลังแห่งการชม้ายชายชำเลืองอย่างซื่อ ๆ
กระแสแห่งถ้อยคำอันมีเสน่ห์ด้วยคำพูดหลากหลายที่แปลก ๆ ใหม่ ๆ
และท่าทีเยื้องกรายอันมีลีลาแห่งช่อใบไม้อ่อน
ในตัวหญิงดรุณีผู้มีตางามประหนึ่งนัยน์ตาลูกกวางน้อยนั้น
มีอะไรบ้างหนอที่ไม่งดงามชวนให้น่าหลงใหล
(จาก ศตกตระยัม ของ ภรรตฤหริ)
๏ แล้วรอยยิ้มก็เติมยิ้มให้ผลิแย้ม
แล้วดวงตาก็แต่งแต้มนัยน์ตาหวาน
แล้วความฝันก็เต็มฝันนิรันดร์กาล
เพียงพบเธอในห้วงธารกาลเวลา
๏ เธอจะมาจากไหนไม่เคยรู้
แต่จู่จู่ก็ประสบได้พบหน้า
แล้วดวงตาที่เผลอมองเต็มสองตา
ก็เลือนพร่าและวูบดับไปกับใจ
๏ สิ้นแล้วภาพงามอื่นให้ฝืนมอง
สิ้นแล้วภาพหม่นหมองหรือหม่นไหม้
เหลือแต่ภาพยิ้มเขินหวานเกินใคร
แล้วฤทัยก็พูดพร่ำแต่คำรัก
๏ ราวกับลมรำเพยมาเชยชื่น
ซากใจค่อยตื่นฟื้นตระหนัก
ราวกับลมรำเพยมาเชยชัก
ยิ้มหวานซ่านใจนักประจักษ์ตา
๏ ราตรีนี้ยังอีกยาวนาน
ความคิดถึงชั่วกาลยาวนานกว่า
ถูกบ่วงห้วงฝันพันธนา
ถึงดวงหน้าหวานซึ้งตราตรึงใจ
๏ แล้วรอยยิ้มที่อ่อนไหวนัยน์ตาหวาน
ก็แผ่ซ่านอยู่เต็มฝันจนหวั่นไหว
เศษซากรักเคยสลายหายไป
ก็กลับรวมกันใหม่ในยิ้มเธอ ๚ะ๛
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๒๙/๑๐/๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น