น่าแปลกที่เมื่อวานฉันฝันถึงนาย-เจ้าแมวสีฟ้า มีคนบอกมาว่าอันที่จริงตัวนายไม่ใช่สีฟ้า เดิมทีนายเป็นเจ้าแมวสีเหลือง แต่นายกลายเป็นสีฟ้าด้วยความโศกเศร้าหดหู่ เช่นนั้นนายก็เป็นแมวแห่งความเศร้า ในบางขณะฉันก็เห็นด้วยกับคำพูดนี้-นายเป็นแมวแห่งความเศร้า แต่นั่นไม่ใช่ตอนที่ฉันเริ่มรู้จักนาย
เมื่อแรกเริ่มรู้จักนาย ฉันเรียกนายว่าแมวแห่งความฝัน จะไม่ให้ฉันเรียกอย่างนั้นได้อย่างไร ก็นายเล่นโผล่ออกมาจากลิ้นชัก บอกฉันว่านายเป็นหุ่นยนต์แมวจากอนาคต พร้อมทั้งนำเอาของวิเศษมากมายออกมาจากกระเป๋าใบเล็ก ๆ นายควักเอาอัลบั้มรูปถ่ายในอนาคตของเด็กชายไม่ได้เรื่องคนนั้นออกมาให้เขาดู บอกเขาว่านายจะเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเด็กชายคนนั้น แต่ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ เด็กชายคนนั้นก็ยังเป็นเด็กชายที่ไม่ได้เรื่องเหมือนเดิม แต่ฉันก็ยังอิจฉาเด็กชายไม่ได้เรื่องคนนั้น ไม่ใช่ว่าเพราะเขาได้ใช้งานของวิเศษมากมายของนายหรอกนะ แต่ฉันอิจฉาเพราะเด็กชายไม่ได้เรื่องคนนั้นมีเพื่อนที่แสนดีอย่างนาย
แม้นายไม่มีตัวตนให้ฉันจับต้องได้ แต่นายก็มีชีวิตอยู่ในความฝันของฉันเสมอ-เจ้าแมวสีฟ้า ในความฝันนายพาฉันไปไกลถึงสุดขอบฟ้า บางคราดำดิ่งลงสู่มหาสมุทร บางครั้งย้อนเวลาไปยังยุคโบราณ ฉันขำทุกครั้งเมื่อถึงคราวจวนตัว นายดูพึ่งพาไม่ได้เอาเสียเลย (ฉันสงสัยมานานแล้วว่านายเอาของจำพวกถ้วยถังกาละมังหม้อใส่ไว้ในกระเป๋ามิติที่สี่ทำไม เห็นนายคว้าออกมาจากกระเป๋าตอนลนลานอยู่เสมอ) แต่สุดท้ายนายก็พาพวกเราผ่านเรื่องร้ายมาได้เสมอ
แต่แล้ววันหนึ่งนายก็หายไปจากชีวิตฉัน
ฉันไม่รู้เหตุผลที่นายหายไป นายไม่มีแม้คำร่ำลาบอกกล่าว หรืออันที่จริงเป็นฉันต่างหากที่หายไปจากชีวิตนาย ฉันไม่รู้เลยว่าใครเป็นฝ่ายหายไปจากใคร พอรู้ตัวอีกทีนายก็ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตฉันอีกแล้ว นายไม่มีตัวตนแม้แต่ในความฝันของฉันเอง บางครั้งฉันสงสัยว่าของวิเศษแบบนี้จะมีไหมนะ-เครื่องริบสิทธิ์ที่จะฝันถึงนาย-แล้วนายเผลอแบ่งให้พวกผู้ใหญ่ใช้หรือเปล่านะ
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่ฉันรับเอานายเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต จนเมื่อนายหายไป ฉันจึงรู้สึกว่าหัวใจของฉันมีรูโหว่ขนาดใหญ่ที่ไม่มีวันถมเต็ม แม้ว่าฉันจะพยายามดิ้นรนเท่าไหร่ แต่นายก็ไม่เคยกลับมาในความฝัน นับจากวันนั้นวัยเด็กของฉันจึงพลัดหลงไปพร้อมกับการเลิกฝันถึงนาย และเป็นวันเดียวกับที่ฉันเรียกนายว่า-แมวแห่งความเศร้า
2. ไฟฉายย่อส่วน
เมื่อก่อนโลกที่ฉันอยู่ดูกว้างใหญ่ไพศาล โรงเรียนของฉันอาจไม่มีภูเขาหลังโรงเรียนเหมือนเด็กชายไม่ได้เรื่องคนนั้น แต่ฉันก็มีบ่อน้ำหลังโรงเรียนที่เป็นเสมือนพื้นที่ผจญภัยอันยิ่งใหญ่ของฉัน นายเคยเห็นไหมเล่า มันมีทั้งบ่อน้ำและป่ารกชัฏอันแสนลึกลับกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา บางทีคงต้องขอยืมคอปเตอร์ไม้ไผ่ของนายมาบินสำรวจถึงจะรู้ทางทั้งหมด ฉันเคยฝันว่าจะให้นายพามาสำรวจที่นี่ แต่จนแล้วจนรอดเราก็ไม่เคยมาผจญภัยที่นี่ด้วยกันเลย
วันที่ฉันเลิกฝันถึงนาย ฉันกลับไปที่โรงเรียน กลับไปสำรวจพื้นที่ผจญภัยอันยิ่งใหญ่ของฉัน กลับพบเพียงแค่บ่อน้ำเล็ก ๆ และป่ารกนั่นก็เดินเพียงชั่วอึดใจก็ทะลุถึงถนนใหญ่ ไม่รู้ว่าใครลักพาเอาพื้นที่อันไพศาลของฉันหนีไป เช่นเดียวกับที่ฉันได้รู้ว่าโลกใบที่กำลังยืนอยู่นี้เล็กลงเรื่อย ๆ ทำไมทุกสิ่งไม่ยิ่งใหญ่เหมือนโลกที่นายเคยพาฉันไปผจญภัย ทำไมพื้นที่ผจญภัยอันยิ่งใหญ่ของฉันถูกกำหนดไว้ในกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ซึ่งกางกั้นอาณาเขตไว้แค่หลังอาคารเรียนจนถึงสุดขอบถนน
และนายก็อยู่แต่ในกระดาษซึ่งบางหน้าก็ขาดวิ่น
ก่อนหน้านี้ฉันสงสารเด็กชายไม่ได้เรื่องคนนั้น เขาช่างเป็นคนที่ล้มเหลวในทุก ๆ ด้าน เว้นแต่การยิงปืนและพันด้ายซึ่งดูไร้สาระเสียเต็มประดา แต่นายรู้ไหม นับจากวันที่ฉันเลิกฝันถึงนาย นับตั้งแต่ที่นายหายไปจากชีวิตของฉัน ฉันกลับกลายเป็นเด็กชายไม่ได้เรื่องคนนั้น ฉันกลายเป็นคนที่ล้มเหลวในทุก ๆ ด้าน และเพ้อฝันถึงแต่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ แม้แต่พื้นที่แห่งการผจญภัยในวัยเด็กก็ถูกย่อส่วนลงเหลือเป็นเพียงความฝันอันกลวงเปล่า
ผิดกันแต่ว่าในวันที่ฉันสิ้นไร้หนทาง ไม่มีนายโผล่ออกมาจากลิ้นชักเพื่อช่วยประคับประคองชีวิตฉัน
จากวันที่ฉันเลิกฝันถึงนาย ตอนนี้ฉันโตขึ้นมาเป็นคนธรรมดาซึ่งมีคำพูดติดปากว่า "เป็นไปไม่ได้หรอก" -คนแบบที่ฉันเกลียดนักเกลียดหนาในวัยเด็ก คนที่ถูกกักขังในกรงซึ่งเอื้อมไม่ถึงจินตนาการ บางทีฉันนึกสงสัยขึ้นมาครามครัน หรือจะมีไฟฉายซึ่งจะย่อส่วนความฝันอันยิ่งใหญ่ให้เหลือเพียงเศษธุลี
นายก็รู้ว่าดวงตาของฉันก็เป็นดวงตาดวงเดิม แต่พื้นที่ผจญภัยอันยิ่งใหญ่ของฉันกลับไม่เหมือนเดิม ฉันอยากรู้แค่เพียงว่านายใช้ไฟฉายย่อส่วนของนายฉายเข้ามาที่บ่อน้ำหลังโรงเรียน หรือในใจฉันกันแน่
3. ไทม์แมชชีน
หากฉันได้รับอนุญาตให้ใช้ไทม์แมชชีนเพียงหนึ่งครั้ง ฉันอาจต้องเลือกระหว่างการย้อนเวลากลับไปในวัยเด็ก เพื่อไม่ให้ฉันตอนเด็กรู้จักนาย-เจ้าแมวแห่งความฝัน หรือการเดินทางไปในอนาคตอีกหนึ่งร้อยปีเพื่อที่จะรู้ความจริงว่านายเกิดวันนี้จริงหรือไม่ ซึ่งอันที่จริงฉันอาจจะไม่กล้าพอที่จะเลือกทางใดทางหนึ่ง หรือปฏิเสธทั้งสองทาง
หากฉันไม่รู้จักนายตอนเด็ก ๆ จะเป็นอย่างไรเล่าหากเด็กคนหนึ่งไม่เชื่อว่าไม้ไผ่ชิ้นเล็ก ๆ จะทำให้คนเราบินบนท้องฟ้า และพื้นที่ผจญภัยอันกว้างใหญ่ก็เป็นแค่ภาพลวงตาในหน้ากระดาษ หรือหากฉันเดินทางไปในอีกหนึ่งร้อยปีข้างหน้า จะเป็นอย่างไรหากฉันพบว่าเจ้าแมวสีฟ้าที่มีตัวตนอยู่ในความฝันของฉันเสมอมาไม่มีอยู่จริง
มันจะทำให้ฉันบินไม่ได้ด้วยไม้ไผ่ชิ้นเล็ก ๆ ผ้าคลุมนั้นก็มิอาจย้อนเวลาให้ของเก่ากลับดูใหม่ ดินสอคอมพิวเตอร์ก็กลายเป็นดินสอธรรมดาซึ่งนำพาศูนย์คะแนนมาให้คนที่ไม่ยอมอ่านหนังสืออย่างฉัน การพูดภาษาอื่นเป็นเรื่องที่ต้องฝึกฝนกันหลายปีไม่ใช่แค่กินวุ้น และประตูไปไหนก็ได้ของฉันคงต้องปิดตายนิรันดร์
ไทม์แมชชีนอาจทำให้ฉันเดินทางย้อนเวลาหรือไปในอนาคตอันห่างไกล กระนั้นไม่ว่าเวลาจะย้อนคืนหรือเดินทางไปข้างหน้า มีแต่ความจริงเท่านั้นที่ไม่เคยเปลี่ยน-ความจริงซึ่งฉันไม่เคยรักมันเลย แต่มันกลับอยู่ข้าง ๆ ฉันแทนที่จะเป็นนาย นับแต่วันที่ฉันเลิกฝันถึงนาย
นายอยู่ที่ไหนนะเจ้าแมวสีฟ้า ทำไมนายไม่เคยกลับมาหาฉันอีกเลย นายลืมเจ้าเด็กไม่ได้เรื่องที่นายต้องดูแลไปแล้วหรือ ฉันซึ่งเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องในโลกที่ถูกย่อส่วนนี่เล่า นายก็ไม่เคยมาคอยปลอบโยนในความฝันเหมือนที่เคยทำมา นายหายตัวไปจากความฝันของฉัน และโลกความจริงที่ฉันอาศัยอยู่ก็เชื่อมโยงไม่ถึงโลกซึ่งนายเคยมีตัวตน หากฉันมีอายุยืนยาวนับจากนี้อีกร้อยปี ฉันจะได้พบนายบนโลกใบเดียวกันไหม
4. แมวแห่งความฝัน
ฉันบอกไปแล้วใช่ไหมว่าเมื่อวานฉันฝันถึงนาย-เจ้าแมวสีฟ้า ทันทีที่ลืมตาตื่นจากฝัน ฉันเห็นใบหน้าของนายนอนแอ้งแม้งอยู่ข้าง ๆ มันเป็นหมอนรูปใบหน้านายซึ่งมีคนซื้อมาให้ในวันเกิดปีนึงของฉันด้วยเหตุผลว่าฉันหน้ากลม ๆ เหมือนนายดี (คนที่ซื้อหมอนหรือตุ๊กตารูปนายมาให้ฉันก็มักจะใช้เหตุผลนี้เสมอ คือฉันดูอ้วนกลมปุ๊กลุกเหมือนนาย) น่าแปลกที่ฉันมองเห็นหน้านายทุกเช้าตอนตื่นและทุกคืนก่อนนอน แต่ฉันไม่เคยฝันถึงนายมาหลายปีแล้ว
นึกทบทวนความฝันอีกครั้ง ฉันจำไม่ได้เลยว่านายมาปรากฏตัวในลักษณาการใด หรือนายพาฉันไปผจญภัยที่ไหน นายใช้ของวิเศษชิ้นใดในความฝัน นายมาคนเดียว มากับน้องสาว หรือมากับเด็กไม่ได้เรื่องและผองเพื่อนของเขา -ไม่มีอะไรตกค้างในความทรงจำของฉัน มีเพียงแต่นาย-เจ้าแมวสีฟ้า สีฟ้าของนายอาจหมายถึงความเศร้าที่ต้องสูญเสียหูสองข้างให้หนูตัวร้าย แต่ฉันคิดว่าบางทีท้องฟ้าก็ให้ความหวังแก่ผู้คนที่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองมากกว่าจะมองแล้วหดหู่
ฉันเคยคิดว่าความทรงจำอันแจ่มชัดของฉันที่มีต่อนายนั้นมีแต่ความโศกเศร้าโศกาอาดูรในตอนที่นายหายไปจากชีวิตของฉันเท่านั้น และฉันจะต้องลืมว่านายเคยมีตัวตนในความฝันของฉัน เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องเจ็บปวด แต่อันที่จริงฉันลืมไปว่า นายคือความหวังและความฝัน ซึ่งฉันเผลอทำหล่นหายไปในบางขณะเท่านั้น แท้จริงแล้วนายยังมีชีวิตอยู่ไม่เพียงแต่ในความฝัน แต่อยู่กับฉันมาตลอดทั้งชีวิตต่างหาก
ฉันมองท้องฟ้า ด้วยหวังว่าจะมีแมวสีฟ้าตัวอ้วน ๆ ติดคอปเตอร์ไม้ไผ่บินผ่านฉันไป ฉันมองประตูหน้าห้องแล้วคิดว่าจะน่าตื่นเต้นเพียงไรหากมีหุ่นยนต์แมวตัวกลม ๆ เปิดประตูผ่านมิติมาจากอีกประเทศหนึ่ง ฉันมองลิ้นชักที่ไม่มีอะไรนอกจากหนังสือเก่า ๆ และดินสอยางลบวางระเกะระกะ ก็หวังเพียงว่าจะมีใครสักคนโผล่หน้ากลม ๆ มาเตือนว่า "นายลืมทำการบ้านอีกแล้วนะ"
แม้ว่าทุกอย่างไม่เคยเป็นความจริง แต่ด้วยความหวัง ความฝัน และห้วงคำนึงที่มีต่อนายมิใช่หรือที่ทำให้ลมหายใจของฉันยังคงมีค่า มิใช่คนสิ้นไร้ความหวังที่ใช้ชีวิตอย่างคนที่ตายไปแล้ว
ฉันดีใจที่ฝันถึงนายอีกครั้ง-เจ้าแมวสีฟ้า นั่นทำให้ฉันรู้ว่าที่จริงแล้วนายยังคงอยู่กับฉันเสมอมา และฉันเพียงแค่หลงลืมนายไปในบางเวลาเท่านั้น
5. 12/9/3
ปีสองพันสิบสอง เดือนเก้า วันที่สาม หรือ 12/9/3 (ตัวเลขนี้น่าประหลาดดี ก็น้ำหนัก/ส่วนสูง/สัดส่วนรอบหัว เอว หน้าอก/เส้นผ่านศูนย์กลางฝ่าเท้า/ความเร็ว/การกระโดด/พละกำลัง ของนายล้วนแต่วัดออกมาได้ 129.3 ทั้งนั้นนี่นะ) นับจากนี้อีกหนึ่งร้อยปีนายจะถือกำเนิดขึ้น ซึ่งในตอนนั้นฉันอาจเป็นผงธุลีปลิวหล่นอยู่ที่ไหนสักที่ และห้วงคำนึงที่มีต่อนายก็เป็นเพียงสายลมบางเบาเท่านั้น
ไม่รู้ว่าอีกหนึ่งร้อยปีข้างหน้า นายจะมีตัวตนอยู่จริงไหม แต่ฉันไม่จำเป็นต้องกังวลถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว เพราะสิ่งที่แจ่มชัดในความทรงจำของฉันไม่ใช่แค่เรื่องที่ว่านายเป็นหุ่นยนต์แมวตัวอ้วนกลมน่ากอดที่มีของวิเศษน่าตื่นตาตื่นใจ แต่คือการเป็นเพื่อนรักในวัยเยาว์ที่ทำให้ความทรงจำในวัยเด็กของฉันมีความหมายมากกว่าที่เคยเป็นมา
ฉันเชื่อว่าในหัวใจของผู้คนทั่วโลก นายยังคงมีตัวตนอยู่เสมอ และหากมีเด็กสักคนอยากบินบนท้องฟ้า นายก็คงพูดว่า "ไฮ้ ทาเคะคอปตา" และยื่นคอปเตอร์ไม้ไผ่ให้โดยไม่ลังเล
วุฒินันท์ ชัยศรี
3 กันยายน ค.ศ. 2012
นับถอยหลังอีกหนึ่งร้อยปีจะถึงวันเกิดของโดราเอมอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น