๏ เชิญเหยียบย่ำเถิดหนาถ้าอยากย่ำ
จะเหยียบซ้ำเท่าไหร่ไม่สิ้นหวัง
ฉันมิเคยแค้นเคียดหรือเกลียดชัง
ตราบพลังแห่งหัวใจยังไม่ลด
๏ "นิ้วกระดิกกระเดี้ยได้พอให้เห็น
เรี่ยวแรงที่แฝงเร้นก็ปรากฏ
ยอดหญ้าแยงหินแยกหยัดระชด
เกียรติยศแห่งหญ้าก็ระยับ"*
๏ เถิดหยุดลมหายใจข้าฯ, ถ้าอยากหยุด
มิอาจฉุดรั้งใจให้หวนกลับ
"หากชนะ, ราชบัลลังก์ยังรอรับ
หากชีพดับ, ประตูสวรรค์พลันเปิดรอ"**
๏ ฉันจะก้าวเดินไปด้วยใจมั่น
จะดับฝันสักกี่ฝันจะไปต่อ
เมื่อความหวังยังเปล่งเสียงก็เพียงพอ
เพราะว่า "ท้อเป็นถ่าน, ผ่านเป็นเพชร!"*** ๚ะ๛
วุฒินันท์ ชัยศรี
๑๙ กันยายน ๒๕๕๕
______________
* จากบทกวี "เพียงความเคลื่อนไหว"
** ดัดแปลงจากโศลกบทหนึ่งในภควัทคีตา
"หากถูกฆ่า ท่านก็จะได้เสวยสวรรค์
ถ้าชนะก็จะได้ครองแผ่นดินโลก
ฉะนั้น จงลุกขึ้นทำความตกลงใจที่จะรบเถิด
กุนตีบุตร!"
(บทที่ ๓๗ อัธยายที่ ๒ สางขยะโยค จาก ศรีมัทภควัทคีตา ฉบับแปลของ ศาสตราจารย์ ร.ต.ท. แสง มนวิทูร)
*** จากชื่อหนังสือ "ท้อเป็นถ่าน ผ่านเป็นเพชร" ของสำนักพิมพ์เพื่อนใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น