๏ แน่ะ! เธอมาจากไหนไม่รู้ตัว
ใจเต้นรัวไปแล้วถึงไหนไหน
เธอพุ่งจู่โจมเข้ากลางใจ
จนฉันหลบไม่ได้รับไม่ทัน
๏ ขี้โกงเห็นเห็นเล่นทีเผลอ
จู่จู่เธอก็ยิ้มให้เหมือนในฝัน
ทั้งที่เราไม่รู้จักมักจี่กัน
ด้วยยิ้มนั้นฉันเกือบตาย, เธอร้ายนัก
๏ เพราะมิได้เตรียมใจเอาไว้ก่อน
แก้มเลยร้อนผ่าวผ่าวเพราะเขินหนัก
ใจก็ลั่นเป็นกลองเพลไม่ยอมพัก
เถิดเลิกยิ้มน่ารัก, ขอสักที!
๏ ยิ้มใสใสแถมมองหน้าตาแป๋วแหว๋ว
ใจฉันติดปีกแล้วก็บินหนี
เกินจะตามกลับคืนแล้วคนดี
วันนี้ต้องปล่อยให้ใจละเมอ
๏ ฝากไว้ก่อนเถอะนะ, แค้นวันนี้
เธอจู่โจมตอนที่ฉันมัวเผลอ
วันหลังเถอะ, วันหลังถ้าได้เจอ
ประเดี๋ยวจะเขวี้ยงเธอด้วยเบอร์โทร! ๚ะ๛
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๒๖ กันยายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น