๏ คืนนี้คงไม่ไหลหรอกน้ำตา
แล้ววาจาเล่าจะบอกออกจากไหน
คำว่ารักที่ตื้นตันเต็มหัวใจ
ฤาจะกล้าบอกใครแม้ครึ่งคำ
๏ กลั้นกลืนหมื่นเข็มอยู่เต็มอก
แค่หายใจก็สะทกทุกเช้าค่ำ
ปล่อยน้ำตาตกในใจประจำ
แล้วทุบใจจนน่วมช้ำทุกค่ำคืน
๏ น้ำตาฤาจะไหลออกไปได้
เพราะฉันข่มหัวใจจนสุดฝืน
ทุกความเจ็บทุกความช้ำทนกล้ำกลืน
ทนขัดขืนคำฎีกาว่ายังรัก
๏ ทั้งที่อยากจะร้องไห้ให้หายเศร้า
น้ำตากลับย้อนเข้าท่วมใจหนัก
เกลียดนัก, เกลียดใจตนเองนัก
ที่เชยชักรักเชยชมมาห่มใจ
๏ ทั้งที่ดวงใจใช่ไม่รู้
ว่ามิควรเคียงคู่กันได้
เลือกแล้วก็ก้มหน้ารับกรรมไป
สมน้ำหน้า! จะโทษใครนอกจากตัว
๏ อัดอั้นหมื่นเข็มอยู่เต็มอก
ถูกทิ่มแทงหวั่นสะทกถ้วนทั่ว
เหลือซากใจเย็นชืดมืดมัว
ได้แต่กลัวหัวใจไม่หลาบจำ!
๏ คืนนี้คงไม่ไหลหรอกน้ำตา
แต่คืนหน้าดวงตาใครคงแดงก่ำ
กลั้นสะอื้นกลืนเก็บความเจ็บช้ำ
แล้วซบหมอนครวญคร่ำในค่ำคืน ๚ะ๛
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๑๘/๐๕/๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น