๏ ทั้งที่ฉันชิงชังใยยังรัก
ทั้งที่เกลียดเธอนักกลับคิดถึง
ยิ่งไกลห่างยิ่งเป็นห่วงในห้วงคะนึง
ยังหลงซึ้งคนใจร้ายคนหลายใจ
๏ เธอทำหัวใจฉันไหวอ่อน
ฝากรอยอาวรณ์อันอ่อนไหว
เป็นแผลช้ำซ้ำซากแล้วจากไป
แต่เพราะเหตุใดจึงไม่จำ
๏ ถามว่าเกลียดเธอไหม - ใช่, เกลียดนัก
เคยมอบรักหมดทั้งใจให้เหยียบย่ำ
ช่างใจร้ายเกินใคร, คนใจดำ
ฉันจึงเจ็บช้ำอยู่ร่ำไป
๏ บอกตัวเองทุกวันว่าเกลียดเธอ
ใจกลับพร่ำเพ้อเผลอไผล
คิดถึงเธอมากมายคนหลายใจ
น้ำตาไหลยังทนฝืนทุกคืนวัน
๏ กลับมาได้ไหมคนใจดำ
กลับมาทำให้เพ้อฝัน, แล้วตัดฝัน
กลับมารักกัน, แล้วทิ้งกัน
ทำให้ฉันอกหักอีกสักครั้ง! ๚ะ๛
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๒๗/๐๓/๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น