แอบซ่อนอย่างไรใจก็เห็น
กับท่าทีเหินห่างอย่างที่เป็น
บางคำที่ซ่อนเร้นในความลวง
เมื่อสบตา...
เธอแสร้งทำทีท่าว่าแสนห่วง
ความรู้สึกที่ให้กันมันเปล่ากลว
อ้อมแขนเคยคล้องควงคงเปล่าดาย
กับคนหมดใจ...
ฝืนอยู่ต่อไปไร้ความหมาย
นานวันยิ่งหนาวเหน็บเจ็บเจียนตา
เมื่ออีกฝ่ายยังรักมั่นมิผันแปร
รักคนหมดรัก...
เหมือนทอถักหลุมพรางเป็นร่างแห
แปลกนักรักมากมายยิ่งพ่ายแพ้
เกินจะแก้ความเหินห่างที่ค้างคา
แววตาหมดใจ...
ฉันขอเดินจากไปเสียดีกว่า
ไม่อยากอ่านความหมายผ่านสายตา
หากไม่รักก็บอกลาอย่าช้าเลย
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น