วันพฤหัสบดีที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ขอโทษนะ... ถ้าทำให้ลำบากใจ


๏ บังเอิญพบกันวันนี้...
รู้สึกดีอย่างที่ฉันรู้สึกไหม
รู้สึกตื่นเต้นดีใจ
หรือว่าไม่... ไม่มีอะไรสักนิดเดียว

๏ เจ็บนะ... รู้ไหม
รู้ว่าเธอไม่มีใจจะแลเหลียว
ทั้งที่เคยสนิทสนมกลมเกลียว
กลับปล่อยฉันให้เปล่าเปลี่ยวทรมาน

๏ เผลอคิดว่าเราจะรักกัน
ใฝ่ฝันถึงวันคืนชื่นหวาน
เวลาเดินไปเพียงไม่นาน
วันวานกลับเลือนลางอย่างเงียบงัน

๏ เธอไม่ใช่คนผิดเลยสักนิด
คนเดียวที่ผิดคือฉัน
ข้อบังคับระหว่างใจ "ไม่รักกัน"
คนที่เผลอลบมันคือฉันเอง

๏ ทั้งที่ย้ำกับใจจะไม่รัก
ทำแน่นหนักเสแสร้งแกล้งปากเก่ง
กว่ารู้ตัวลำนำรักก็บรรเลง
อยู่ในใจวังเวงเดียวดาย

๏ กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม...
อย่ามองเหมือนหมดใจไร้ความหมาย
หรืออย่างน้อยก็เพียงทักทาย
อย่าทำหน้าเหนื่อยหน่ายแบบนี้เลย

๏ ขอเวลาฉันสักพักนะคนดี...
จะเก็บความรู้สึกนี้ไม่เปิดเผย
จะกลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเช่นเคย
นะ... อย่าเฉยเมยเหมือนเป็นเช่นคนไกล

๏ บังเอิญพบกันวันนี้...
รู้สึกไม่ค่อยดีใช่ไหม
เพียงแววตาหมางเมินเดินจากไป
น้ำตาก็รินไหล... เพียงลำพัง
....
ไม่เป็นไรหรอกนะ, ไม่เป็นไร
น้ำตาที่รินไหล... จะเช็ดเอง ๚ะ๛



"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๐๖/๑๐/๒๕๕๓

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น