๏ อัดอั้นอะไรไว้มากมาย
คำที่มีความหมายในใจฉัน
"คิดถึง" "ห่วงใย" "ผูกพัน"
แต่ไม่กล้าพูดมันแม้เพียงนิด
๏ พูดคุยทักทายคล้ายเป็นเพื่อน
กลบเกลื่อนน้ำเสียงเสียสนิท
เธอคงมองเหมือนมิ่งมิตร
ที่ไม่คิดอะไรในใจเลย
๏ ทั้งที่คิดถึงเสมอมา
รอเวลาให้หัวใจได้เปิดเผย
เธอไม่รู้ใครคนหนึ่งซึ่งคุ้นเคย
เขาเฉลยคำหวานผ่านแววตา
๏ ไม่เคยมั่นใจว่าดีพอ
จึงท้อทุกครั้งนั่งแหงนหน้า
เฝ้ามองดวงดาวที่พราวฟ้า
ไม่กล้าคว้าดาวดวงนั้น
๏ แต่จะลืมอย่างไรก็ไม่ลืม
ภาพคนเคยปลื้มยังเต็มฝัน
รอยยิ้มพิมพ์ใจเคยให้กัน
แล้วจะลบเลือนมันได้อย่างไร
๏ ไม่รู้จะมีหรือไม่มี
วันที่ก้อนดินเคียงดาวได้
กว่าจะถึงวันนั้น,อาจสายไป
ดาวคงเผลอมอบใจให้แก่เดือน
๏ อัดอั้นอะไรไว้มากมาย
คำที่มีความหมายมากเกินเพื่อน
คำ "รัก" จะเก็บไว้ไม่ลบเลือน
แม้สุดท้ายอาจต้องเปื้อนรอยน้ำตา ๚ะ๛
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๒๓/๑๐/๒๕๕๓ แค่ได้ยินเสียงในรอบปี ก็ดีแค่ไหนแล้วนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น