ไม่โทษเมฆมัวหม่นบนท้องฟ้า
ไม่โทษดวงดาริกาที่ลอยเกลื่อน
ไม่โทษกลิ่นความเหงาเคล้าแสงเดือน
หรือกำแพงความเป็นเพื่อนอันเลือนราง
ถ้าจะโทษต้องโทษใจที่ไหวอ่อน
ต้องโทษความอาวรณ์เมื่อไกลห่าง
โทษที่รักจากหัวใจไม่เคยจาง
โทษที่แพ้ความอ้างว้างเมื่อห่างตา
ขอโทษนะ...ขอโทษที่เอ่ยปาก
ว่ารักมากเพียงใดใจห่วงหา
ความรู้สึกเหมือนคลื่นคลั่งถั่งโถมมา
เกินกลั้นกลืนวาจาคำว่ารัก
นับตั้งแต่วันนั้นฉันก็แพ้
นับตั้งแต่แรกเริ่มเรารู้จัก
รู้ไหมหัวใจไม่เคยพัก
ต้องซ่อนนัยแน่นหนักความรักนี้
จะไม่โทษอีกแล้วเดือนดาวใด
จะเปิดเผยความในใจไม่หลบหนี
ความผิดเดียวคือหัวใจที่ฉันมี
ดื้อจะรักเพียงคนดี, เธอที่รัก
ต.ค. ๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น