ความเงียบสะท้านดังอย่างประหลาด
กึกก้องกัมปนาททุกหย่อมหญ้า
กลั้นกลืนก้อนสะอื้นในอกมา
ภาพทุกภาพมัวพร่าน้ำตารื้น
ฝนโปรยเบาบางน้ำค้างหล่น
น้ำตาคนหมื่นล้านคนก็สุดฝืน
หลั่งล้นท่วมท้นใจในค่ำคืน
นองทั่วผืนแผ่นดินดุจสิ้นไทย
หนึ่งภาพที่ทุกบ้านมีทุกบ้าน
จะเงยหน้ามองท่านอย่างไรไหว
เคยเป็นภาพแห่งความหวังกำลังใจ
จากนี้ไปเหมือนไร้หลักให้พักพิง
คืนวันเคลื่อนไหวไม่เคยหยุด
แต่หัวใจเหมือนชำรุดหยุดนิ่ง
รู้ทั้งรู้แต่ไม่รับความเป็นจริง
เหมือนทุกสิ่งสูญสลายในสายลม
ความเงียบยังอื้ออึงเกินครึ่งฟ้า
เสียงกระซิบยังปวดปร่าน่าขื่นขม
เสียงหัวใจแผ่วเบาเศร้าระทม
สีดำห่มคลุมเมืองมืดทั้งเมือง
ตุลาคม ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น