๏ ขณะที่คุณตระหนกกับซากศพ
คุณกลับไม่เคารพเขาทั้งหลาย
คุณไม่เห็นความตายเป็นความตาย
แต่เห็นเป็นความหมายการต่อรอง
๏ เมื่อการเมืองเหมือนเกมกีฬาสี
รูปธรรมความดีมีเพียงสอง
ทุกทุกความชอบธรรมตามครรลอง
มีก็แต่พวกพ้องของตน
๏ หากมีร่างร่วงหล่นลงพื้น
และมีเสียงสะอื้นสักเพียงหน
'แค่มีใครตายเพียงหนึ่งคน
ก็พ้นเรื่องผิดถูกชั่วดี'*
๏ คุณกลับแย่งความชอบธรรมเหมือนส่ำสัตว์
ดั่งแร้งหิวโซซัดน่าบัดสี
คุณอ้างสิทธิ์การเข่นฆ่าทันที
เพื่อให้การต่อตีนั้นชอบธรรม
๏ คุณแกล้งลืมความเป็นมาของซากศพ
ก่อนปลุกเร้าแนวรบโหมกระหน่ำ
คุณประณามคนอื่นว่าสาริยำ
แท้คุณย้ำความชั่วในตัวคุณ! ๚ะ๛
๑ ธันวาคม ๒๕๕๖
*วรรคหนึ่งจากบทกวี "กวีฝันถึงสันติภาพใช่อ่อนแอ" ที่เขียนให้เพื่อนกวี โอบอ้อม หอมจันทร์ เมื่อปี ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น