๏ รักเราเหมือนเมฆน้อย
ลอยตามลมแล้วผ่านไป
คิดเอื้อมมือคว้าไขว่
รักก็หายตามสายลม
๏ เหลือแต่ฝนน้ำตา
กลั่นมาตามความตรอมตรม
น้ำตารสขื่นขม
จมรอยเศร้าความร้าวราน
๏ รักเราเหมือนเมฆลอย
เพียงลมคล้อยรอยจูบหวาน
แล้วเธอก็อันตรธาน
เพียงผ่านพบไม่ผูกพัน
๏ ความรักอันเลือนราง
จึงจางหายคล้ายความฝัน
มีแต่ใครคนหนึ่งนั้น
ที่ไม่ลืม, ไม่เคยลืม ๚ะ๛
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๙ ส.ค. ๕๖
เที่ยวบินกลับจากภูเก็ต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น