เคยบอกเธอว่าทนเหงาได้
ความเหงาปวดร้าวใจแค่บางช่วง
ข่มตาหลับหรือนับดาวสักล้านดวง
คืนเหงาคงลับล่วงไปอีกคืน
แต่คืนนี้ความเหงากลับร้าวลึก
ความรู้สึกทุกข์ทนเกินทนฝืน
กอดหมอนนอนหนาวน้ำตารื้น
กัดฟันกลั้นสะอื้นขมขื่นใจ
ทั้งที่บอกตัวเองว่าจะต้องทน
แต่สุดท้ายก็จำนนทนไม่ไหว
ความเหงามันหนาวเหน็บเกินเก็บไว้
บาดลึกกลางฤทัยไม่รู้จาง
หลับตายังเห็นภาพเธอเต็มตา
แต่ตื่นมาไม่มีใครอยู่เคียงข้าง
กลิ่นหอมยังรับรู้อยู่เลือนราง
ทั้งที่ไม่มีทางจะพบกัน
เคยบอกเธอว่าทนเหงาได้
แล้วก็ทนไม่ไหวใจหวาดหวั่น
คืนนี้แส้ความเหงาเฝ้าลงทัณฑ์
หลับฝันทั้งน้ำตาอาลัยรัก
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๖ ส.ค. ๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น