๏ ขอทีเถิด, ถ้าไม่รักอย่าผลักไส
อย่าผลักฉันกลับไปที่เก่า
ซึ้งแล้ว, กับความเงียบที่ไร้เงา
ที่ที่คำว่าเราเป็นภาพลวง
๏ ฉันขอนะ, ถ้าไม่รักอย่าผลักไส
ผลักฉันไปที่ที่เคยเลยล่วง
กลับไปทนเจ็บช้ำระกำทรวง
กับความหวงห่วงใยไม่มีจริง
๏ ถ้าไม่รักก็ผลักไสให้พ้นหน้า
ให้ห่างตาห่างใจไกลทุกสิ่ง
อย่าผลักฉันไปอยู่ใกล้ให้แอบอิง
คนเคยทิ้งเคยทำร้ายทำลายใจ
๏ ถ้าไม่รักก็ผลักไสไปที่อื่น
อย่าให้กลับไปกล้ำกลืนเกินทนไหว
เพราะฉันเปราะบางเกินไป
เกินกว่าจะชิดใกล้ใครบางคน
๏ ขอทีเถิด, ถ้าไม่รักอย่าผลักไส
ฉันอ่อนแอเกินกลับไปอีกหน
อย่าผลักฉันกลับไปในวังวน
ฉันเคยทนมากมากพอ, เกินพอแล้ว! ๚ะ๛
"หนุ่มอักษร... นอนตื่นสาย"
๐๕/๐๔/๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น