๏ ยืมมือทุนสามานย์
มาประหารทุนศักดินา
ภูมิใจเหลือละวา
ว่าชนะว่ากำชัย
๏ เงินเลวคือเงินเลว
เอาคำหรูฉาบเพียงใด
เงินของคนจัญไร
รังจะสร้างเสนียดระอา
๏ เอาทุนมาล้มทุน
ผลคือทุนที่ใหญ่กว่า
ใช่ทุนของประชา
แต่คือทุนของบางคน
๏ "ผมถูกรังแกครับ"
คอยสับปลับให้สับสน
หลงคำซ้ำหลงมนต์
ว่ามารคือนักปฏิวัติ!
๏ การเปลี่ยนแปลงจะต้องเกิด
แต่ใช่เกิดจากคนอสัตย์
มิเช่นนั้นการปฏิวัติ
แค่เปลี่ยนมืออำนาจมาร
๏ หากทุนสามานย์ชนะ
ตระกูลเลวย่อมล้างผลาญ
ถอนทุนจนแหลกลาญ
และรากหญ้าจะย่อยยับ!
๏ รากหญ้าต้องสำนึก
นั่นค้อนเคียวเถิดจงจับ
ลุกฮืออย่าอือรับ
คอยทำตามคำสั่งใคร
๏ ล้มทุนศักดินา
ด้วยมือเราใช่มือไหน
ด้วยทุนเราใช่ทุนใด
ด้วยใจเราใช่ใจเลว
๏ ยืมทุนมาล้มทุน
นั่นแหละเราจะล้มเหลว
คบไฟที่ไร้เปลว
ฤานำทางที่ถูกควร
๏ จิตปฏิวัติเกิดจากใจ
ใช่ปั่นปลุกความปั่นป่วน
ใช่ยุยงด้วยยียวน
แต่คือธรรมที่นำธง
๏ นั่นแหละคือปฏิวัติ
ด้วยจิตธรรมอันสูงส่ง
โค่นทุนศักดินาลง
ด้วยมือเราใช่มือร้าย
๏ ยืมทุนมาโค่นทุน
ย่อมผลลัพธ์คือฉิบหาย
เลนินคงขำตาย
มีสหายเป็นนายทุน
๏ ยืมมือทุนสามานย์โค่นศักดินา
ชัยชนะลวงตาก่อนฉิบหาย
มาร์กซ์-เลนินรู้เข้าคงขำตาย
เมื่อสหายกลับกลายเป็นนายทุน! ๚ะ๛
๒๐/๐๖/๕๓
แรงบันดาลใจจากคนตอบบันทึกบทกวีของโอบอ้อม หอมจันทร์ ใน Facebook
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น