Weathering With You : แม่สาวปักตะไคร้/เราต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว

(บันทึกความรู้สึกหลังชมภาพยนตร์ ไม่เปิดเผยเนื้อหาสำคัญในภาพยนตร์)

มึน ๆ อึน ๆ หลังออกจากโรงนิดหน่อย แต่น้อยกว่าสมัยดู Your Name ซึ่งอึนกว่านี้แต่ยังว้าว! กับฉากจบ ขณะที่เรื่องนี้เราก็ยิ้มกับฉากจบ แต่เป็นยิ้มแบบ ฮื่อ นั่นสินะ เราต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้วใช่ไหม

มาโคโตะ ชินไค ยังคงเก่งเรื่องการนำแนวคิดชินโตมาขยายและผูกกับพล็อตความรักของหนุ่มสาว เรื่องนี้ไม่ได้ขยี้เส้นเรื่องหลักมากเท่า Your Name และพยายามเปิดทางให้ซับพล็อตของตัวประกอบมีบทบาทมากขึ้น แต่ที่สุดแล้ว พอเข้าสู่องก์สุดท้ายในเรื่องซึ่งกลับมาโฟกัสที่เส้นเรื่องหลัก ตัวละครบางตัวก็กลับจมหายไปกับสายน้ำซะเฉย ๆ พอมาถึงฉากจบ ตัวละครอื่นที่ปูเรื่องมาก็ทำได้แค่กลับมาตบหลังตบบ่าตัวเอก เฮ้ย เอาน่ะ โอเคแล้วน่ะ ซะอย่างนั้น ทำให้เรารู้สึกว่า สิ่งที่ชินไคถนัดจริง ๆ ก็คือการเล่าลงลึกในขอบเขตความสัมพันธ์ของสองเรา และการเติบโตของตัวละครหลักมากกว่า

ส่วนที่อยากชมคืองานภาพที่สวยมาก และที่ยิ่งกว่านั้นคือเพลงประกอบในเรื่องไพเราะมาก มากแบบอุทานในใจตลอดเวลาว่า ไอ้เชี่ย เพร๊าาาาะะโว้ยยยย จนต้องมานั่งหาเพลงจากหนังฟังอยู่นานสองนานไม่ได้กลับหอซะที แต่ความไพเราะของเพลงบางครั้งก็กลับเป็นข้อเสีย เมื่อเทียบกับหลาย ๆ ฉากใน Your Name ที่ใช้ 'ความเงียบ' ให้คนดูได้ปล่อยอารมณ์ไปกับเนื้อหาเอง แต่ในเรื่องนี้ บางจังหวะเหมือนพยายามส่งเพลงมาบิ๊ลต์อารมณ์คนดูมากไปหน่อย แต่ช่างแม่งเถอะ ก็เพลงมันเพราะจริง ๆ นี่หว่า 555 แค่คิดว่าเสียค่าตั๋วไปนั่งฟังเพลงยังคุ้มแล้ว

สำหรับเรื่องนี้ บางคนอาจจะเก็บเกี่ยวเรื่องการข้ามผ่านวัย บางคนอาจจะเก็บเกี่ยวเรื่องความรักอันยิ่งใหญ่ที่ยอมแลกด้วยทุกสิ่ง แต่สำหรับเราเก็บเกี่ยวมาได้แต่ความสิ้นหวัง และจากนี้คือความเศร้าทุกครั้งที่แหงนหน้ามองฝอยฝนอนันต์ เพราะเราเข้าใจแล้วว่า ความฝันที่จะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้เป็นอภิสิทธิ์ของคนหนุ่มสาวเท่านั้น