ทอดร่างแทบเท้าแล้วคนดี
นกน้อยตัวนี้ที่เจ็บหนัก
หายใจรวยรินเพราะพิษรัก
เจ็บนักจึงรานร้าวหนาวหัวใจ
ฉันคือนกต้องศรอาวรณ์สวาท
เธอพิฆาตด้วยแววตาพาหวั่นไหว
หล่นร่างลงเป็นทาสดวงฤทัย
เธอกลับเดินจากไปไม่เหลียวมอง
หากฉันบินมาตายตรงหน้าตัก
ยอดรักคงกังวลหม่นหมอง
เธอมีคนเคียงข้างคอยครอบครอง
นกเจ็บต้องเจียมใจไม่เอื้อมคว้า
ไม่มีสิทธิ์ซบลงตรงหน้าตัก
แต่ใจภักดิ์ก็เพ้อพร่ำคอยเพรียกหา
จึงโผซบแทบเท้าร้าววิญญาณ์
หากเธอมีเมตตา-ฆ่าฉันที
ความรักอันเล็กน้อยต้อยต่ำ
รอให้เธอเหยียบย่ำเต็มที่
ทอดร่างแทบเท้าเธอแล้วคนดี
รอเธอเหยียบขยี้ให้สาใจ!
๑๙ พ.ค. ๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น