ในท้องบ่มีข้าว
ในยุ้งเฮามีแต่ทราย
น้ำตาที่ตกราย
ไผสิทราบสิได้ยิน
สอสอกี่ยุคสมัย
ไม่เคยพาเฮาพ้นดิน
ตอนขอคะแนนกิน
ให้เลียตีน, มันก็เลีย
ได้เสียงก็เชิดหน้า
เฮาเอิ้นหาจนว่าเพลีย
ข้าวเสียเงินก็เสีย
ตอนขอทวงแทบกราบเท้า
หนึ่งเสียงเพียงคะแนน
ความยากแค้นไม่ถือเอา
หนึ่งเสียงเพียงกูเข้า
ครองอำนาจในรัฐสภา
ส่งเสียงด้วยหนึ่งเสียง
กี่แสนครั้งในคูหา
เสียงนี้ของชาวนา
ถูกเอาเปรียบอยู่ซ้ำซ้ำ
เอาเสียงไปอ้างเสียง
ไปสอดไส้กฎหมายริยำ
เลือกเขาเพราะจำนำ
เป็นหนี้ต้องจำนองนา
วันนี้วันเลือกตั้ง
ยังรับบัตรลงชื่อกา
อำนาจในมือข้าฯ
ฤาเปลี่ยนแปลงประเทศเหวย?
๒ ก.พ. ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น