คิดถึง... ตุ๊กตา

๏ หากผู้หญิงน่ารักเหมือนตุ๊กตา
เธอก็คงน่ารักมากกว่านั้น
เอาตุ๊กตามาเรียงรายนับร้อยพัน
มาเทียบกันคงไม่เท่าครึ่งของเธอ

๏ เพราะ "ตุ๊กตา" ไม่มีค่าแค่น่ารัก
แม้งานหนักยังยิ้มใสได้เสมอ
เป็นรอยยิ้มพิมพ์ใจให้ใจละเมอ
ได้พบเจอเหมือนเติมใจให้ชื่นบาน

๏ แค่อยากพบเพียงให้หายคิดถึง
กลับตราตรึงหัวใจในยิ้มหวาน
และตอกตรึงหัวใจให้ทรมาน
ร้าวรานด้วยฤทธิ์พิษไข้รัก

๏ เธอจะรู้หรือไม่...ใครคนหนึ่ง
แอบคิดถึงซึ้งซ่านอาการหนัก
เหมือนแสนฟืนสุมไฟร้อนใจนัก
เพียงเธอทักด้วยรอยยิ้มพิมพ์หัวใจ

๏ จะตอบยิ้มด้วยรอยยิ้มยังประหม่า
จะสบตาด้วยสองตายังหวั่นไหว
แล้วคำรักจะเอื้อนเอ่ยเผยอย่างไร
เพียงทักทายยังพูดไปไม่เต็มคำ

๏ ยิ่งหักห้ามหัวใจยิ่งไหวหวั่น
ยิ่งหยุดฝันหยุดคิดถึงยิ่งถลำ
ยิ่งหนีใจยิ่งเหมือนใจถูกจองจำ
ยิ่งลืมเลือนเหมือนยิ่งย้ำด้วยรอยยิ้ม

๏ อยากย้อนไปเป็นเด็กน้อยอีกสักครา
อ้อนแม่ซื้อตุ๊กตาตัวนิ่มนิ่ม
จะนอนกอดตุ๊กตานัยน์ตาพริ้ม
กอดจนอิ่มอุ่นใจไปทุกวัน

๏ สะดุ้งตื่นขึ้นมาว่าฝันไป
ก็รับรู้อยู่แก่ใจได้แค่ฝัน
นอนกอดหมอนร้อนรุ่มรำพึงรำพัน
ดวงหน้านั้นยังตรึงใจไม่รู้จาง

๏ หยิบตุ๊กตาตัวเล็กเล็กขึ้นมากอด
พร่ำพรอดกอดไว้ไม่ยอมห่าง
ตุ๊กตาจะรู้ไหมใครอ้างว้าง
จะรับรู้อยู่บ้างหรืออย่างไร

๏ ขณะที่ความคิดถึงเริ่มเดินทาง
ใจของคนอ้างว้างก็หวั่นไหว
แต่เสี้ยวฝันยังแอบฝันทุกวันไป
ว่าจะได้เดินร่วมทางเคียงข้างเธอ
...
และเสี้ยวฝันนั้นคือหวังกำลังใจ
ขอให้ได้เดินร่วมทางเคียงข้างเธอ ๚ะ๛


ขอบคุณภาพประกอบจาก woman.mthai.com