หะหาย หะหาย นี่มันปกหนังสือ... "เด็กชายผู้ไม่เคยเห็นเลนิน"!!!
(ที่ทำเอง กร๊ากกก)
"เด็กชายผู้ไม่เคยเห็นเลนิน"
1 ใน 6 เล่มสุดท้ายรางวัล Young Thai Artist Award 2008
อย่าสนใจเลยกับหนังสือเล่มนี้
เพราะมันเป็นหนังสือที่ไม่มีวันได้ตีพิมพ์ออกมาสู่บรรณพิภพ
นั่นไม่ทำให้ผมเซ็งเท่าไร
ที่ผมเซ็งก็คือ เพื่อนที่พอจะรู้จักการประกวดนี้ถามผมตลอดว่า "เมื่อไหร่จะตีพิมพ์วะ"
พอผมตอบว่า "ไม่ได้ตีพิมพ์"
เพื่อนก็จะถามกลับว่า "อ้าว ปกติเขาจะตีพิมพ์ 6 เล่มที่เข้ารอบไม่ใช่เหรอ"
พร้อมกับสีหน้าในทำนองว่า "มึงโม้ป่าวเนี่ยเรื่องเข้ารอบ 6 คน"
ครั้นจะตอบว่า "เออ กูก็งงเหมือนกัน" ก็กระไรอยู่
ได้แต่จนใจ ไม่รู้จะตอบคำถามยังไง
เรื่องของเรื่องคือมันเข้ารอบ 6 คนจริงแหละ แต่พอถึงรอบตัดสิน กรรมการรอบตัดสิน (ซึ่งเป็นคนละชุดกับรอบคัดเลือก) ก็ดึงออกซะ 4 เล่ม ให้ 1 เล่มได้ยอดเยี่ยม 1 เล่มได้ดีเด่น ส่วนอีก 4 เล่มที่เหลือได้รับรางวัลชมเชย (และจะไม่ได้รับการตีพิมพ์ เพราะอยู่นอกเหนือสัญญาของนานมีบุ้คส์ที่จะตีพิมพ์เฉพาะรางวัลยอดเยี่ยม ดีเด่น และ Jury's Mention) ซึ่งไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์การประกวด ทำเอา 4 คนที่โดนดึงออกจากรอบ 6 คนสุดท้าย อึ้ง กิม กี่ ไปตามกัน ผมเองไม่เสียดายรางวัลเท่าไหร่ เสียดายเงินมากกว่า เพราะแทนที่จะได้ 50,000 ดั๊นเหลือแค่ 20,000 ซะนี่!
หลัง ๆ ผมเลยไม่พูดแล้วว่าผมเข้ารอบ 6 คน ขี้เกียจอธิบาย
บางทีมันก็เป็นแค่ความฝันชั่วขณะตด เมื่อกลิ่นจางก็หายไป...
ความเห็นจากกรรมการรอบตัดสิน :
"ผลงานยังไม่ถึงขั้น ไม่สมควรได้รับการตีพิมพ์"
แต่ไหน ๆ ก็บ้าจี้ทำปกหนังสือไว้รอแล้ว เลยเอามาโชว์ซะหน่อย ฮ่า ๆ
ในเล่มประกอบด้วยเรื่องสั้นที่ "ไม่ถึงขั้น" 8 เรื่อง
สะท้อนถึงสัญชาตญาณดิบและความโหดร้ายที่มนุษย์กระทำต่อกัน
1. เด็กชายผู้ไม่เคยเห็นเลนิน
2. หลง
3. เหยื่อ
4. ยุติธรรม
5. เจ้าพ่อไทร
6. ช้างเผือก
7. เพื่อชาติ
8. ใบไม้ผลิสีเลือด
อย่าแปลกใจหากจะเห็นผลงานไม่ถึงขั้นเหล่านี้ โผล่อยู่ตามหน้านิตยสารบางฉบับ
ผมมิได้ "ลักไก่" แต่อย่างใด
หลังจากชวดรางวัล YTAA 2008 แล้ว เรื่องสั้นชุดนี้ก็แยกร่างไปตามนิตยสารต่าง ๆ
ได้ตีพิมพ์บ้าง ไม่ได้พิมพ์บ้าง
และจะไม่กลับมารวมร่างกันอีกแล้วแน่นอน
ลาก่อน "เด็กชายผู้ไม่เคยเห็นเลนิน"
และพบกันใน YTAA 2010
ผมจะเรียกมันว่า "นัดล้างตา" ครั้งนี้ผมไม่เอาอะไรมากหรอก
ขอแค่รางวัล "ยอดเยี่ยม" และเงินสามแสนก็พอ
ว่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! (ขี้โม้จริง ๆ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น