๏ อนิจจาน่าเสียดาย
ฉันทำรองเท้าหายไปข้างหนึ่ง
ข้างนั้นสลักคำรักซึ้ง-ซึ้ง
มีกลิ่นหึ่งของขี้หมา..เหยียบมาเมื่อวาน
๏ ครึ่งหนึ่งหลงเหลือติดเท้านี้
สั่นฤดีเสียสะเทือนสะท้าน
ปล่อยเท้าเปล่าเปลือยเหยียบดินดาน
ทรมานปานนางทาสจะขาดใจ(แต่ก็มิได้นำพา)
๏ อีกครึ่งอยู่ที่น้องแก้ว
จิ๊กของพี่ไปแล้วจะทำไฉน
หาใกล้ๆ แต่น้องก็หนีไกล
แถมซ่อนอย่างไวไม่เห็นกัน
๏ เสียแรงเก็บตังค์ซื้อ
ควรหรือนางเอาไปล้างเสียอย่างนั้น
ทิ้งให้พี่ ดม หา แทบจาบัลย์
ที่ไหนนั่นมิ่งขวัญจะให้คืน
๏ โดนจิ๊กโก๋ฝากรอยเท้าไว้กะอก
แถมยังตกในมือของเขาอื่น
แสนเจ็บเล็บขบปูนปืน
โดนเกย์เสียบเสียววิญญาณ(บรึ๋ย!)
๏ ใจนางอย่างน้ำแข็งขายกลางดึก
พอคึกคึกลงแก้วใสเมรัยสะท้าน
ชั่วครู่ก็เมาเป็นอันธพาล
แล้วจึงคลานอย่างอนาถมิอาจยืน
๏ บุราณว่าพรากจากไนกี้
ลับลี้โดนขายให้คนอื่น
เสียแรงโศกเศร้าทุกวันคืน
ฝืนหาตามตลาดเย็นขุกเข็ญใจ
๏ รักหญิงปิ๊งปั๊งไปทั้งโลก
หายทุกข์โศกจากไนกี้แล้วฤาไฉน
มิเสียแรงเป็นบุรุษอาชาไนย
มาหลงใหลลูกสาวมหากวี
๏ เชิญนางเอารองเท้าคืนเถิดหนอ
ไม่ต้องรอเปลี่ยนยี่ห้อเป็นไนกี้
ขอเพียงแต่ให้รองเท้านี้
สวมพอดีกับใจของสองเรา ๚ะ๛
แด่..ลูกสาวท่านมหากวี ด้วยความเคารพรัก*ขอบคุณภาพประกอบจาก www.soccersuck.com
อยากฟังเวอร์ชั่นเต็ม แบบเรื่องยาวเป็นร้อยแก้ว
ตอบลบ