อยากให้ตาสองตาสบประสาน
หยุดเวลาอย่างนั้นนิรันดร์กาล
ประโลมใจให้ข้ามผ่านวันโหดร้าย
อยากให้เธอเป็นภาพแรกเมื่อลืมตา
ชีวิตจึงมีค่ามีความหมาย
พรุ่งนี้ต้องฝ่าฟันภยันตราย
ใจก็คล้ายจะแข็งแกร่งเปี่ยมแรงผจญ
อยากให้เธอเติมเต็มใจอันไหวว่าง
ใจซึ่งร้างรานร้าวมากี่หน
ใจที่จะคิดถึงเพียงหนึ่งคน
ใจที่ยอมจำนนเพียงคนนั้น
อยากให้เธอเป็นภาพแรกของรุ่งเช้า
กลับพบความว่างเปล่าเต็มภาพฝัน
ข่มตานอนแต่หัวใจยังจำนรรจ์
ฉันยังคิดถึงเธอเสมอนะ
๑๔ ก.พ. ๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น