คิดถึง (๘)

ถามว่าคิดถึงเธอมากแค่ไหน
มากกว่าลมหายใจนิดหน่อย
เผลอแพล็บก็แวบไปใจมันลอย
เกินรั้งคงต้องปล่อยไปตามใจ

ความคิดถึงถ้าไปถึงคนคิดถึง
รับหน่อยสักนิดนึงถ้ารับไหว
มันตีตั๋วเที่ยวเดียวเปลี่ยวฤทัย
ขืนเธอไม่คอยท่าคงหน้างอ

เธอล่ะคิดถึงกันบ้างหรือเปล่า
จันทร์เจ้าจะสุกใสเพียงใดหนอ
เปิดหน้าต่างรับจันทร์ฉันเฝ้ารอ
ให้จันทร์ส่ง จอ.มอ. แนบใจมา

จะส่งยิ้มแข่งกับดาวพราวพร่าง
ท่ามกลางความคิดถึงคะนึงหา
ถักทอถ้อยคิดถึงที่ขอบฟ้า
เป็นสะพานดาริการะย้ารวง

ถามว่าคิดถึงเธอมากแค่ไหน
คิดถึงเกินสิ่งใดที่ใจห่วง
หากมีดาวความคิดถึงสักหนึ่งดวง
โปรดหล่นร่วงให้จุมพิตสักนิดนะ!