เธอคือบุปผางามพิสุทธิ์
คือเพชรยอดมงกุฎสูงค่า
ส่วนฉันเป็นคนธรรมดา
เพียงเธอจะมองมาก็เกินคิด
แต่เธอก็ยังอยู่ตรงนี้
ส่วนฉันก็รู้ดีไม่มีสิทธิ์
ฉันไม่คู่ควรเธอแม้สักนิด
ไม่ควรมาใกล้ชิดด้วยซ้ำไป
แต่จะห้ามความรักก็ยากนัก
เพราะเธอน่ารักเกินทนไหว
ขอบคุณนะที่เธอไว้ใจ
เราจึงมาชิดใกล้หัวใจกัน
วันนี้แสงแห่งหวังยังวาววาม
ความรู้สึกงดงามเหมือนความฝัน
แต่ไม่รู้จากนี้กี่หมื่นวัน
เรานั้นอาจลาร้างห่างเหินไป
กลัว...ฉันกลัวจะเผลอทำเธอเจ็บ
แต่เกินเก็บเรื่องของเราเอาไว้ได้
เถอะ! วันนี้ฉันจะรักเธอทั้งใจ
พรุ่งนี้เป็นอย่างไรก็ไม่กลัว
๑๓ ต.ค. ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น