ไม่อยากหวังและผิดหวังอีกครั้งแล้ว
ใจฉันเหมือนแก้วร้าวบิ่น
สัมผัสแผ่วแผ่วก็พังภินท์
แหลกสิ้นเป็นผงทรายสลายไป
จะต้องรักและเสียรักสักกี่ครั้ง
ความหวังจึงเลิกหวังลงได้
จะต้องมีกี่ใจมาแลกใจ
จึงจะไม่เจ็บช้ำด้วยคำลา
ต้องสุขใจและเสียใจไม่รู้จบ
การพานพบและพรากไปอย่างไร้ค่า
น้ำตาหลั่งรินจนชินตา
แต่ก็ยังหลั่งมาเมื่อรักร้าว
หนทางข้างหน้านั้นแสนไกล
แต่ใจยังเจ็บเหน็บหนาว
เมฆหม่นมืดดำไร้ดาว
ล้มแล้วก็ฝืนก้าวต่อไป
ต้องมีรักและเสียรักสักกี่ครั้ง
ความหวังจะเลิกหวังลงได้
ต้องเจ็บอีกกี่ครั้งจึงฝังใจ
ไม่อยากหวังและผิดหวังอีกครั้งแล้ว!
๒๐ มี.ค. ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น