๏ วันนั้นฉันเอาแต่หลับตา
บอดบ้าอยู่เต็มใจจึงไม่เห็น
ทั้งหูตาจมูกปากไม่จำเป็น
เพียงหลบเร้นหัวใจไม่รับรู้
๏ วันนั้นฉันเอาแต่ปิดตา
แล้วหลอกตัวเองว่าเธอรักอยู่
กวีหวานแว่วผจงจึงพร่างพรู
มีเธอเคียงคู่อยู่เช่นนั้น
๏ แต่ความจริงที่รับรู้แรกสบตา
คือความจริงที่บอกว่าไม่รักฉัน
เธอไม่มีหัวใจไว้รักกัน
รู้ทั้งรู้นับแต่วันแรกพบ
๏ แต่เพราะหัวใจไม่รักดี
ทั้งที่จุดเริ่มต้นคือจุดจบ
และไม่นานคำรักคงเลือนลบ
เลี่ยงหลบอย่างไรก็ไม่พ้น
๏ หากวันนั้นฉันเพียงแต่เปิดตา
ยอมรับว่าเธอไม่รักเพียงสักหน
คงไม่ต้องร้องไห้ทุรายทุรน
ให้กับคนไม่มีใจ,ไม่เคยรัก ๚ะ๛
๑๕ มิถุนายน ๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น